Bericht
door Hielke » 08 sep 2019, 17:18
Tesla Model 3 Performance
Heb maandagavond bij Han de kans gekregen geruime tijd in zijn Model 3 Performance te rijden. De auto was met stip de auto waar ik het meest nieuwsgierig naar ben.
Indrukken in willekeurige volgorde. Ik vind het een bijzonder mooie auto. De blauwe kleur accentueert de lijnen fraai. De lichtmetalen velgen matchen schitterend bij de auto. De stoelen zijn van een soort skai. Kunstleer of vegan leather heb ik ook al voorbij horen komen. Ze zitten voor mij uitstekend. Ook het elektrische verstelbereik van de stoelen is ruim voldoende. Han heeft een achttal dochters en de stoelprofielen van al dat vrouwvolk past met gemak in het geheugen van de Tesla. Krijgt een familielid toegang tot de auto met een smartphone dan gaan stoel, stuur en buitenspiegels direct in de bij die persoon horende stand. Zo hoort het. Het grote scherm en de horizontaal over de hele breedte van het dashboard lopende plint zijn prominent aanwezig. Het scherm is uitstekend afleesbaar, en de instellingen zijn ook vlot te vinden, maar de indruk die gegeven wordt dat bestuurder en passagier het op de weg samen voor het zeggen hebben bevreemdt me nog steeds. Stuur en pedalen zitten nog steeds links, maar er had voor m’n gevoel nog wel wat meer rij-exclusiviteit voor de bestuurder ingebouwd mogen worden. Een snelheidsmeter, of warp drive indicator of zo. Een bijkomend nadeel van de minimalistische dashboard layout is dat het dashboard laag in het interieur staat. Je ziet daardoor wat meer van de weg direct voor de auto. Bij sportief rijden een pre, bij cruisen geeft het wat onrust. Maar het is puur persoonlijk, een ander kan het heel anders ervaren. Zelf had ik liever een wat meer conventionele klokken combinatie zoals in een Model S gezien.
De forte van een elektrische auto, acceleratie. Ik heb zoals een iedere auto enthousiasteling talloze video’s van Tesla bestuurders en passagiers voorbij zien komen waarin de acceleratie van de voertuigen voor een mix van plezier, shock en verbazing zorgde. Ik dacht aldus enigermate voorbereid te zijn. Maar zelfs als bestuurder verbaasde ik me nog over de gigantische trap in je nek die volle acceleratie vanuit stilstand opleverde. Ik kan het ook nergens mee vergelijken. Longitudinale vertraging van een auto tot of net boven de 1G ken ik, diezelfde krachten maar dan bij versnelling nog niet. Metingen van Han hadden uitgewezen dat de 3 Performance in 3,1 seconde van stilstaand naar 100 km/h kon gaan. Mij leverde die eerste keer voluit optrekken in ieder geval een lichte duizeligheid op. Bij latere exercities vanuit stilstand op het acceleratiepedaal ging dat beter. Je bent er dan min of meer op voorbereid. Apart blijft die zich in volledige rust afspelende traploze acceleratie in ieder geval wel. Vooraf had ik enige bedenkingen over de mate waarin het ‘potentiopedaal’ je in staat zou stellen de mate van acceleratie en regeneratie te kunnen beïnvloeden. Ten onrechte. De mate van versnelling of vertraging (regeneratie door loslaten of terughalen pedaal) is vloeiend te regelen. Zo goed dat het geen overdenkingen of voorzichtigheid vergt. Binnen no time is het een tweede natuur geworden. Precies zo zoals ik me van een rit in een i3 van enkele jaren terug herinner.
Leuk die giga acceleratie, de Model 3 is een one trick pony, dit kunstje karakteriseert ‘m volledig. Neen lezers, en neen lovers van de good old verbrandingsmotor, dat is niet zo. De Model 3 Performance is als geen andere vierdeurs gezinsauto in staat om op magistrale wijze en op extreem hoog tempo een uitdagend bochtig stuk weg af te leggen, daarbij geholpen door het vrij stugge onderstel. Of de andere, minder krachtige, modellen van de Model 3 hetzelfde pakket van veren, dempers en stabi’s hebben weet ik niet, ik weet wel dat Randy Pobst (zie de youtubes) deels verantwoordelijk voor de onderstelafstelling van de Performance is. En dat heeft ie knap gedaan. Je kunt de auto met vol vertrouwen van klaverbladbocht naar klaverbladbocht jagen. Agressief aanremmen en in insturen, de auto is ervoor gemaakt. We zijn tijdens de rit niet in de trackmodus geweest, als de standaard ESP al heeft ingegrepen, dan heeft ie dat voor het tempo en de stijl waarbij ik gereden heb onopgemerkt gedaan. Bij lage snelheden in de sportstand (zwaardere besturing) kan de auto bij insturen wat log overkomen. Dit verandert compleet zodra het tempo omhoog gaat. De directe overgang van hard remmen naar maximale bochtsnelheid, de mooie besturing, de duidelijke feedback van de banden wanneer je de grenzen van de grip opzoekt, en de fantastische tractie bij uit accelereren van bochten, maken het sportief rijden in de 3 Performance tot een feestje. Bij de mooie hoorbare feedback van de Michelins in de Model 3 moet worden opgemerkt dat de auto wat meer afrolgeluid produceert dan mijn oude 1-serie. Het is niet veel, maar toch. Maar ieder nadeel hep ze voordeel, en de hoorbare info die de banden bij hard pushen in bochten geven is voor de bestuurder zeer welkom. Of de mooie en zeer sportieve wegligging het effect van het zeer lage zwaartepunt van de auto is, of het komt omdat de elektromotoren en ESP beter met de tractie overweg kunnen, of dat Randy Pobst z’n stempel heeft weten te drukken, ik weet het niet. Dat het werkt weet ik wel. In verschillende vergelijkingstests is al bewezen dat de 3 Performance sneller over een rondje circuit is dan een twee keer zoveel kostende M3/M4. Als dit al zo is dan zijn de verschillen in zeg De Eifel of een ander bochtig parcours op de openbare weg nog groter. Tractie en acceleratie uit bochten is van een orde die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Ontzettend vermakelijk. Ook zonder het geluid van een verbrandingsmotor. Je kunt het geluid missen en missen. Missen omdat het geloei en gehuil van een potente veelcylindrige atmosferische motor zeer vermakelijk kan zijn (steeds vaker een uitzondering in ons turbotijdperk). En missen (als kiespijn) omdat de decibels van een uitgewrongen verbrandingsmotor in ons drukbevolkte landje al snel de hoofden doen draaien. Als jonge knaap kon het me niet genoeg geluid maken, nu moet ik er niet aan denken anderen voor het hoofd te stoten met motorlawaai.
Han stuurde me deze week een opsommingslijstje met verbeterpunten voor de Cruise Control zoals hij dit aan Tesla kenbaar maakte. Noem het maar gerust een smeekbede. Volgens Han klopt er geen drol van die CC. Heb te weinig snelwegkilometers gemaakt om het ook te kunnen ervaren, maar als een auto bij activering van de CC altijd naar de op dat moment geldende maximum snelheid accelereert, terwijl je veel rustiger zou willen rijden, dan is dat inderdaad heel vreemd. Ook de vertragingen en remingrepen bij verkeer waar je naartoe rijdt zijn bevreemdend.
Ook over de accucapaciteit en range kan ik weinig zeggen. Uit andere tests kan ik afleiden dat je, wanneer je je netjes aan de maximum snelheden houdt, en ook niet opzettelijk langzamer wilt gaan rijden, vrij eenvoudig 350 km moet kunnen halen. Thuis met drie fase laden laad je er per uur 60 km range bij. Na een update van de laadsoftware van afgelopen week kun je bij een Tesla Supercharger in 20 minuten van nul naar 80% laden. Zelf rij ik jaarlijks vrij weinig echt heel lange stukken op een dag. Tijdens de rit van Heerenveen naar Gorkum en terug had ik het waarschijnlijk zonder opladen kunnen redden. Met 10 minuten aan een lader had ik zelfs langere tijd illegale snelheden kunnen rijden. Ik zie het probleem met laden niet zo als je een accucapaciteit van rond de 400 km hebt.
