Inmiddels is het ding, net zoals ik, op leeftijd. En soms denk ik wel eens "waar doe ik het allemaal voor". Wegenbelasting, verzekering, onderhoud, poetsen, etc. Het kost allemaal wat. Zowel geld als moeite.
Vanochtend kreeg ik het antwoord op die vraag. Vrouwlief was voor 8.00 de deur uit en moest werken. Zonlicht schijnt door de hemel. Motorpak aan, hoesje eraf, sloten eraf en ondanks de gebruikssporen en leeftijd ziet ie er nog gewoon mooi uit. (Geld voor mij ook volgens mijn vrouw
) Direct kwam er al wat van dat gevoel terug van toen ik 'em ophaalde bij de dealer, "yes, mijn motorfiets" 
Starten en direct lopen. Ondanks dat ie een paar maanden had stilgestaan. Ahhh, daar doe je dus dat onderhoud voor. Warmdraaien en weer even rustig wennen aan het rijden met een zware motorfiets. Tweewielers de laatste tijd wat gemeden vanwege het winterweer en een motorfiets rijdt sowieso veel anders dan de brom/motorscooters waarmee ik normaliter op weg ben.
Ben nooit zo'n held op tweewielers. Dus geen knee-downs e.d. FJ1200 is daarom voor mij nog steeds de perfecte motorfiets. Zwaar en meer dan genoeg, met name ouderwets smeuig, vermogen. Dus koppel bij lage toeren, altijd kracht. Of je nou in 2 bij 6000rpm het gas opendraait of in 5 bij 2000rpm. Altijd voel je direct die duw naar voren en pakt de luchtgekoelde viercylinder enthousiast op om je binnen luttele seconden in de gevarenzone te plaatsen. Zowel de gevarenzone voor je leven als voor de geldigheid van je rijbewijs.
Apart eigenlijk. Dat gevoel van toen "yes mijn motorfiets" gaat niet weg. Ondanks z'n leeftijd, ondanks z'n toen best hoge aanschafprijs en ondanks het feit dat de rugtas met fotografie apparatuur die ik meehad tegenwoordig 3x zoveel waard is dan de FJ1200. Maar goed, lekker belangrijk allemaal, het is en blijft mijn motorfiets / FJ1200. Carpe diem.
Mark.
1.
2.
3.
4.
5. (Sorry, kan het niet laten om weer een extreme HDR te maken...)
