LOLRebel schreef:Ik vind jammer dat Cavallino zijn kwaliteiten verkwanselt. Hij had een politieke partij moeten oprichten. Hij is een geboren leider .... Een soort van Mozes 2.0
Robin maar zeker jij Rico...hoe vaak heb je met een Afrikaan of Pool of een vluchteling gesproken? en wat waren je bevindingen? Het lijkt wel of je echt in een boerengat woont en de Telegraaf leest en dat is het? Ga een keer in gesprek met de mensen en trek je conclusie dan...je hebt geen flauw idee waar je het over hebt.,..RVV schreef:Dennis stap eens rap van die roze wolk af..
En verdiep je eens in de gelukszoekers uit Afrika die naar het Paradijs Europa willen.. Denk dat je morgen een hek met prikkeldraad om je tuin neer zet
Robin schreef:Zie je wel dat ik genaaid ben.Luco schreef:Sorry hoor maar een timmerman kost echt geen 80 euro per uur.Robin schreef:Goed verhaal Rico.
Nederland graaft/groef zijn graf met die lsmlendigheid en veel te hoge loonkosten voor de NL werknwemer in verschillende bedrijfstakken. Waarom moet 'ik' hier 70 a 80 euro per uur betalen voor 'n timmerman/sanitair installateur. Vang IK 80 euro per uur? Neen.
De hele boel zit scheef...
Edit: En geen wonder dat je zwartwerkerij/Polen etc etc in de hand werkt.
Nee maar even 't voorbeeld. Luco. Een installateur joker komt aardig in de richting van 7 tientjes. Ik snap ook wel dat HIJ dat niet krijgt. Etc etc. Mar t werkt wel zwartwerkerij en die Polen in de hand. Mee eens?
Een van de beste vriendinnen van m'n vrouw komt uit Rwanda. En ik heb hier wel eens Bulgaren over de vloer gehad op 'n negatieve manier, Jacco.duifjes.com schreef:Robin maar zeker jij Rico...hoe vaak heb je met een Afrikaan of Pool of een vluchteling gesproken? en wat waren je bevindingen? Het lijkt wel of je echt in een boerengat woont en de Telegraaf leest en dat is het? Ga een keer in gesprek met de mensen en trek je conclusie dan...je hebt geen flauw idee waar je het over hebt.,..RVV schreef:Dennis stap eens rap van die roze wolk af..
En verdiep je eens in de gelukszoekers uit Afrika die naar het Paradijs Europa willen.. Denk dat je morgen een hek met prikkeldraad om je tuin neer zet
Jij mij kennende weet ook dat ik bewust ff die woorden erbij haalde....en idd ik plaats me nergens over...wellicht beetje overeacting maar meen wel dat mensen vaak geen flauwe benul wat er bij die mensen in hun hoofd omgaat, wat ze mee hebben gemaakt.....maar niets is zo menselijk als een meningRobin schreef:Een van de beste vriendinnen van m'n vrouw komt uit Rwanda. En ik heb hier wel eens Bulgaren over de vloer gehad op 'n negatieve manier, Jacco.duifjes.com schreef:Robin maar zeker jij Rico...hoe vaak heb je met een Afrikaan of Pool of een vluchteling gesproken? en wat waren je bevindingen? Het lijkt wel of je echt in een boerengat woont en de Telegraaf leest en dat is het? Ga een keer in gesprek met de mensen en trek je conclusie dan...je hebt geen flauw idee waar je het over hebt.,..RVV schreef:Dennis stap eens rap van die roze wolk af..
En verdiep je eens in de gelukszoekers uit Afrika die naar het Paradijs Europa willen.. Denk dat je morgen een hek met prikkeldraad om je tuin neer zet
Internet is plat, want jij doet nu ook aannames naar mij en Rico die iig over mij niet kloppen.
Maakt niet uit. Rico heeft 'n punt en gisteren had ik 't idee dat Dennis nogal droomde.
No offence. Maar begin zelf niet over boerengat en Telegraaflezer toestanden, want dan stel je jezelf in dit geval boven Rico(en z'n beleving) en zo ben jij helemaal niet. Dennis heeft goeie punten. Rico zeer zeker ook.
Nu koffie.
) Ja bij CitroenDennis Cavallino schreef:Ze willen zeker allemaal autoverkoper worden?
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2690/Opm ... ants.dhtmlGriekse restaurants in ons land krijgen geregeld te maken met Nederlanders die weigeren te betalen. Een veelgehoord argument is dat Nederlanders via de EU al hebben betaald aan Griekenland. Dat meldt het vakblad Misset Horeca op gezag van de Federatie van Griekse Gemeenschappen in Nederland. .
De voorzitter van de federatie, Pavlos Kerasavopoulos, heeft al verschillende klachten van restauranthouders gekregen. 'Maar de koninklijke familie heeft in elk geval vertrouwen, anders zouden ze niet investeren in een Grieks vakantiehuis.'
enWe weten het wel… maar we willen het niet weten. In de vorige eeuw was (mij in ieder geval) al bekend dat we met consumptief kapitalisme en een explosieve bevolkingsgroei als lemmingen afstevenen op een 'mooie' diepe afgrond. In een eindige wereld is een enkel op groei gebaseerde economie simpelweg onmogelijk. De prijs die we daar nu voor betalen zijn globale (klimaatverandering) natuurrampen, een financiële crisis met de volgende in de maak, een vergiftigd milieu en last but not least eveneens in de maak; een derde wereldoorlog.
http://www.warvis.nl/maatschappij/65-wo3.htmlMaar net als de media het nieuws filtert en manipuleert, zo doen wij dat ook. We weten wel dat we fout bezig zijn, maar willen het niet weten. Religie en economie verbieden doodgaan en geboortebeperking, want dat gaat ten koste van consumeren. Doen alsof je neus bloedt totdat de bom valt ligt meer in onze aard dan overbevolking aanpakken. Dit laatste kost stemmen en zonder draagkracht vanuit de kiezer kun je in een democratie sowieso weinig realiseren. En die kiezer wil het niet weten…
Stop 2 ratten in een flinke doos met voldoende eten en voor je het weet heb je een florerend nest. Maar 20 ratten in diezelfde doos met te weinig voedsel maken elkaar genadeloos af en floreert er enkel kannibalisme. We zijn met veel te veel waardoor álles ontwricht raakt. WO3 is daardoor een onvermijdelijke "oplossing".
http://bartjanspruyt.blogspot.nl/2011/0 ... en-de.htmlFrits Bolkestein, intellectuelen en de politiek
Frits Bolkestein heeft vorige week zijn boek De intellectuele verleiding gepubliceerd en in de Amsterdamse Rode Hoed de derde H. J. Schoolezing uitgesproken. Behalve mijn column in Elsevier schreef ik twee stukken over Bolkestein in het Nederlands Dagblad. Hieronder volgen de tekst van de boekrecensie en van de column over Bolkesteins optimisme.
Bolkestein, de ideeën van een gentleman-politicus
Toegegeven, deze bespreking gaat over het boek van een schrijver-politicus die ik bewonder: Frits Bolkestein. Ik herinner me nog goed dat ik eind jaren tachtig als geschiedenisstudent een bezoek aan het Rijksarchief in Den Haag had gebracht, en op de terugweg naar het Station een ommetje maakte via het Plein. Het was een mooie avond en het was stil op dat Plein. Toen zag ik een heer, lang van gestalte, mooie regenjas, zonder tas, de handen vrij, het gebouw van de Tweede Kamer verlaten en haast soeverein het Plein oversteken, blijkbaar ook op weg naar het station. Ik had weinig benul van politiek, maar begreep dat dit dus die Bolkestein moest zijn en ik zag dat die man iets te vertellen moest hebben.
Enkele jaren later kreeg ik als politiek journalist alle gelegenheid Bolkestein (1933) beter te leren kennen. Onder het eerste paarse kabinet (1994-1998) vierde hij zijn grote politieke en electorale triomfen. Hij was zo slim geweest als politiek leider van de VVD (sinds 1990) niet tot dat kabinet toe te treden maar de liberale fractie in de Tweede Kamer aan te voeren. Zo hield hij zijn handen vrij om zichzelf en zijn partij inhoudelijk te profileren, in debatten in de Tweede Kamer en ook – en dat was het bijzondere – via artikelen en essays op de opiniepagina’s van de grote kranten. Bolkestein was in de jaren negentig de onbetwiste opinieleider in politiek Nederland.
Wat ik zag wandelen op dat Plein en bezig zag in en buiten de Kamer is een typisch specimen van een mensensoort waarvan we er in Nederland maar één hebben gehad: de gentleman-politicus. ‘Ik kom uit een calvinistische traditie. Mijn ouders hoorden bij wat de Duitsers het Bildungsbürgertum noemen: de gegoede bourgeoisie, die meer op culturele ontwikkeling dan op geld verdienen is gericht’, vertelde Bolkestein zijn biografen Max van Weezel en Leonard Ornstein. In dat milieu is eruditie vanzelfsprekend maar ook een kwaliteit die licht wordt gedragen. Een echte geleerde worden aan een universiteit behoort niet tot de idealen. Kennis schept beschaving en is, evenals financieel vermogen, een noodzakelijke voorwaarde voor een leven in de publieke dienst aan de gemeenschap en de politiek.
Bolkestein heeft met deze toerusting politiek bedreven zoals het moet: niet als ambtenaar of een overjarige student bedrijfskunde maar als debater (zoals na hem Ayaan Hirsi Ali). In de loop van zijn politieke leven heeft hij een reeks van boeken gepubliceerd. Daaruit blijkt dat hij altijd op zoek was naar contact met levenden en doden die hem iets konden leren over de maatschappelijke werkelijkheid. Hij interviewde mensen, las boeken, publiceerde, debatteerde. Deze week twintig jaar geleden zette hij als eerste de ergernis over de multiculturele samenleving op de agenda, in een lezing in het Zwitserse Luzern. Hij stuitte op onbegrip en kritiek, naar hij deze week nog in herinnering riep in de derde H. J. Schoolezing van Elsevier die hij in Amsterdam heeft uitgesproken. Hij was een halve racist die slechts onderbuikgevoelens bespeelde. Met zijn kritiek stond Bolkestein aan de wieg van het populisme, al is hij altijd kritisch geweest op Pim Fortuyn en Geert Wilders.
Die oriëntatie op ‘het beste dat gedacht en gezegd is’ heeft hem overigens niet weerhouden van fouten. Hij verliet in 1999 de Nederlandse politiek om in Brussel commissaris in de Europese Commissie te worden (en daarna is hij college gaan geven in Delft en Leiden). Hij liet de VVD toen achter in de handen van de sociaalliberaal Hans Dijkstal. Hij had toen al nagelaten de verkiezingen van 1998 uit te roepen tot een tweestrijd tussen hem en Wim Kok over de multiculturele samenleving (en vervolgens premier te worden). En hij bleef zitten toen de VVD hem niet wilde volgen in zijn herhaalde pleidooien voor een cultureel fundament van waarden en deugden dat zowel de democratische rechtsstaat als de vrije markt moest schragen. Bij de VVD hielden ze niet van dat ‘gemoraliseer’ en zijn voorstellen werden afgekapt. Bolkestein zweeg en noemde dat de grote fout die hij als VVD-leider heeft gemaakt.
De gentleman-politicus weet dat de politiek het sluitstuk is van culturele ontwikkelingen. Vandaar zijn interesse voor het maatschappelijk debat en een cultureel fundament. Ideeën hebben gevolgen, luidt de titel van een boek van de Amerikaanse conservatief Richard M. Weaver. Slechte ideeën net zo zeer als goede. En helaas is de politiek de eeuwen door vooral ook bestookt door intellectuelen met slechte ideeën.
Het was bekend dat Bolkestein (78 jaar oud inmiddels) een boek in de pen had waarin hij dit grote thema, dat hem al decennia fascineert, uitvoerig wilde toelichten: intellectuelen in de politiek. Dat boek ligt er sinds deze week. Het biedt een historisch overzicht, van Rousseau en Mandeville in de achttiende eeuw tot fascisme, communisme en de tegencultuur van 1968 in de vorige eeuw. En het behandelt de zeven belangrijkste politieke thema’s in het naoorlogse Europa, zoals Ontwikkelingssamenwerking, de EU, het kapitalisme en het multiculturalisme.
De centrale stelling van het boek is dat ideeën op zich natuurlijk het probleem niet zijn. Politiek zonder een ideologische basis is immers nauwelijks voorstelbaar. Het probleem schuilt in ‘de aard van de intellectueel en de soort ideeën waartoe zij zich doorgaans aangetrokken voelen’. Intellectuelen als handelaren in tweedehandsideeën plegen vooral in ‘abstracte ideeën met een algemene strekking’ geïnteresseerd te zijn. De werkelijkheid wil maar zelden aan deze blauwdrukken beantwoorden. Het toch doorvoeren van die ideeën, al dan niet met geweld, heeft in de geschiedenis veel lijden en schade veroorzaakt.
Bolkestein verdedigt de politiek als de zorg voor concrete zaken. Politiek bedrijven is boren in hard hout. Daarvoor moet je weten hoe de dingen in elkaar zitten en hoe de dingen in de wereld geregeld worden. Intellectuelen als koekoeksnestbewoners hebben daar zelden enig benul van. En Bolkestein wil, in de tweede plaats, ‘de centrale uitgangspunten van de moderniteit’ bevestigen. Die centrale uitgangspunten zijn gelegen in het rationalisme en de idee van een niet-relatieve grondslag van ons samenleven, van waarden die benoemd en verdedigd moeten worden. Deze verlichte erfenis moet tegen elke vorm van irrationalisme worden verdedigd, of die zich nu in de vorm van Romantiek, postmodernisme, vitalisme of religieus fundamentalisme aandient. In het kader van dat fundamentalisme bespreekt Bolkestein overigens ook de Reformatie, die hij ziet als een zuiverheidsbeweging die zich nogal eens toelegde op de ‘gewelddadige onderdrukking’ van ‘onzuiver’ gedrag.
Dit nieuwe boek lees je niet in de eerste plaats wanneer je belangstelling hebt voor de Europese intellectuele geschiedenis, en de kwalijke relatie tussen intellectuelen en politiek is door Mark Lilla (The Reckless Mind) helderder en wel zo beknopt beschreven. Het boek van Bolkestein is het fascinerende verslag van de speurtocht van een Nederlandse politicus die minimaal twee dingen heel goed heeft gezien en qua niveau en stijl in de Nederlandse verhoudingen een eenzame hoogte bereikte: dat cultuur aan politiek vooraf gaat en dat slechte ideeën een zeer schadelijke en zelfs mensonterende invloed op de politiek hebben. En dat politiek een ambacht is, door Churchill ooit getypeerd als ‘gewoon doormodderen’.
Frits Bolkestein, De intellectuele verleiding: gevaarlijke ideeën in de politiek
(uitgeverij Prometheus, Amsterdam; geb. met stofomslag, 344 blz.; € 25,00)
ISBN 978 90 351 3667 0
Niet zo optimistisch als Bolkestein
Niet de islam vormt een gevaar voor het Westen, maar het Westen vormt een gevaar voor de islam. Deze krasse stelling betrok oud-VVD-leider Frits Bolkestein deze week in een lezing georganiseerd door Elsevier.
Bolkestein sprak precies twintig jaar na zijn beroemde rede in het Zwitserse Luzern, waar hij als eerste aandacht vroeg voor de schaduwzijden van het multiculturele project. Die lezing veroorzaakte veel commotie, en er is sindsdien veel gezegd en veel gebeurd. Bolkestein is nu optimistischer dan hij destijds was. In het onderwijs doen allochtone kinderen het steeds beter, steeds meer niet-westerse immigranten spreken Nederlands, steeds minder immigranten halen een bruid uit het land van herkomst, steeds meer migranten kunnen tot de middenklasse worden gerekend. Kortom, de ‘strapatsen’ van Wilders over een dreigende tsunami worden door de feiten ontkracht.
Er is alle reden tot hoop: ‘het is het Westen met zijn ideeën over democratie, individualisme en pluralisme dat een gevaar inhoudt voor de islam’. Radicale moslims weten het en zijn wanhopig. De aanslagen van 11 september 2001, tien jaar geleden, waren geen teken van kracht maar van zwakte.
Het betoog van Bolkestein getuigt van een oer-liberaal optimisme. En hij kreeg bijval, uit onverdachte hoek zelfs. PvdA-Kamerlid Ahmed Marcouch twitterde: ‘Bolkestein heeft gelijk. Moslims kunnen de westerse samenleving niet weerstaan maar omarmen die want ze willen deel uitmaken van die beschaving’.
De observatie van Bolkestein is overigens niet geheel origineel. In zijn boek over democratie in Amerika betoogde Tocqueville al dat islam en democratie niet samengaan. Niet omdat de islam inherent anti-democratisch is en zich daarom nooit in een democratische samenleving zou voegen, maar omdat de verleiding van de democratie zo sterk is dat de islam geen stand zal houden.
Deze observaties zijn interessant en zo u wilt bemoedigend, maar is er reden het liberale optimisme van Bolkestein in zijn geheel over te nemen?
Ik denk dat er genoeg aspecten aan het islamitische geloof verbonden zijn die een bedreiging vormen voor onze pluriforme democratie. Het moge waar zijn dat moslims het sociaaleconomisch steeds beter doen, en dat is natuurlijk verheugend, maar het normen- en waardenpatroon van moslims wijkt op essentiële punten nog altijd grondig af van het westerse, christelijke, democratische. Wie dat dreigt te vergeten moet de column van Gert-Jan Segers (20 mei 2011) nog maar eens herlezen. Komt dat vanzelf goed als moslims maar emanciperen en welgestelder worden?
En dan is er nog iets, iets wat een beetje buiten het blikveld en de belangstelling van Bolkestein zal vallen, en wat ik in de discussie over deze zaken zelden of nooit ben tegengekomen. Ik bedoel het seculariserende effect van de aanwezigheid van de islam op christenen.
Ik bedoel niet de verleiding die er van de islam op sommige christenen uitgaat, zozeer dat zij zich tot de islam bekeren. Het komt voor, en dat is pijnlijk genoeg, maar het lijkt me geen trend. Ik bedoel het volgende: tot nog toe had je in Nederland ongelovigen en gelovigen. De ongelovigen, dat werden er steeds meer en de meesten hadden nog een grootmoeder die de Trouw vroeger had gelezen. De gelovigen, dat waren de christenen. Tussen hen liep het geschil, over geloof en ongeloof.
Nu er een miljoen moslims in Nederland zijn komen wonen is de tegenstelling vervaagd tot een duel tussen ongelovigen enerzijds en religie anderzijds. Religie, dat is het christendom en de islam. Volgens sommigen is het allebei niets, volgens anderen is het allebei prachtig. Christenen zitten niet meer in een uniek schuitje maar zitten samen met de islam in een schuitje van premodern denken, geloven en handelen. Islam en christendom zijn twee varianten van een vergelijkbare, anti-moderne mentaliteit, en dat uit zich vooral in de visie op het bekende rijtje: vrouwen, homo’s, seks en de politiek.
Er zijn zelfs christenen dom genoeg om de overeenkomsten te benadrukken en op te roepen tot een strategisch bondgenootschap. Dat is een strategische blunder die verhult dat het christendom essentieel anders is, met een Zoon van God die voor ons is gestorven, en dat alle overeenkomsten – met name op het gebied van de kuisheid – vooral schijn zijn en dat de duivel in het detail verstopt zit.
Die verschillen moeten christenen weer scherper benadrukken - als we tenminste willen voorkomen dat christen zichzelf wegrelativeren als niet meer dan een premoderne ongerijmdheid.
Het Kunduz akkoord ligt alweer in de prullenbank. De vijf politieke partijen die het trots presenteerden gaan nu toch vol voor hun eigen politieke agenda. De doorrekening van het Centraal Planbureau van het akkoord kan erbij. Want de aannames die het CPB doet zijn niet realistisch.
Een maand hebben we er vol spanning naar uitgekeken: doorrekeningen van het Centraal Planbureau van het Kunduz akkoord. Hoe stevig zijn de bezuinigingsplannen van VVD, GroenLinks, D66, ChristenUnie en CDA ? Brengen ze echt de schatkist weer op orde? Bij het lezen van pagina vier van de doorrekeningen wilde ik het rapport alweer wegleggen, want het CPB gaat uit van een aantal voorwaarden die met de dag onwaarschijnlijker worden.
Zo gaat het Centraal Planbureau ervan uit dat:
- Er geen escalatie van de eurocrisis optreedt
- Europa in tact blijft
- Geen herstructurering nodig is van Italiaanse en Spaanse schulden
- Er geen nieuwe crisis in de financiële sector komt
Uh, hallo? Lezen ze bij het CPB wel eens de krant of kijken ze naar het nieuws? Griekenland draait zichzelf steeds verder de puree in, Spanje heeft 100 miljard nodig of meer, de angst voor 'besmetting' in Italië groeit. Kortom, de eurocrisis is aan het escaleren.
Waarom heeft het CPB in een maand tijd maar één 'roze bril' scenario doorgerekend? Ik had graag ook nog een 'worst case' scenario gezien, zodat we weten waar we rekening mee moeten houden.
Het enige wat het CPB erover zegt is: ''mochten deze aannames niet uitkomen, dan zal in dat geval de groei gedurende een aantal jaren veel lager zijn dan in deze economische verkenning wordt voorzien''.
Nu is de verwachting dat onze economie de komende jaren met 1,5% groeit. Ik denk dat we in onze handjes mogen knijpen als dat zo is. Politieke partijen nemen in de aanloop naar de verkiezingen deze cijfers als uitgangspunt voor hun campagne. Dat wordt een campagne gebaseerd op drijfzand.
Hella Hueck
Redactie RTL Z
Gebruikers op dit forum: Ahrefs [Bot], erwin20vt, Google [Bot], TOM EVO VI, WJ, Zed240 en 18 gasten