Onopvallender door het verkeer gaan kon bijna niet, met de in 2006 geïntroduceerde Honda Legend. Met een voorspelbaar en ingetogen uiterlijk kon de Legend geen voet aan de grond krijgen in het felbevochten E-segment. Het typeplaatje op de achterklep was dan ook meer leugen dan waarheid, want de hoop op de terugkeer van een legende viel in het water. Zelfs Aston Martin wist in 2006 en 2007 meer DB9’s te verkopen, dan het aantal dat Honda met hun toplimousine haalde. Met de nieuwe Honda Accord, die duidelijk een stuk strakker en moderner is qua ontwerp, liep de Legend aardig uit de pas met de huidige modellenlijn van Honda. Tijd om de Legend van een facelift te voorzien.
Zal de vernieuwde Legend wederom een Honda zijn die in de vergetelheid zal raken? Of zal de Legend in het segment waar de Audi A6, Mercedes E-klasse en BMW 5-serie domineren, de aarde doen schudden?
Opvallend door exclusiviteit
Nou, zo schokkend zijn de veranderingen niet. Desalniettemin zijn de wijzigingen wel goed gekozen en zorgen voor een frisser ontwerp. De grille heeft een flinke groeispurt gekregen en oogt een stuk imposanter, maar komt een beetje over als een groot horloge op een dun polsje. Doordat de grille zo fors geworden is, komt de motorkap boven de vernieuwde koplampen uit en loopt dit niet in één mooie doorlopende lijn. Over de motorkap gesproken: Deze weet opdringerige voetgangers veilig van zich af te slaan. Bij een aanrijding met een voetganger schiet de kap namelijk automatisch iets omhoog en kan hierdoor verwondingen aan een persoon beperken.
De zijkant van de Legend is, zoals we wel van de meeste Japanse limousines gewend zijn, behouden en neutraal. Chromen lijsten om de ramen en een extra sierstrip onderaan de dorpel moeten voor een luxueuze uitstraling zorgen. De handgrepen zijn typisch Honda en in het duister mooi verlicht als we de portieren van het slot halen, zo hoort het ook. Standaard staat de Legend op nette 18 inch lichtmetalen velgen en dat ‘nette’ is exact hoe je de auto in zijn algemeen het best kunt omschrijven. Het is gewoon een nette en bescheiden auto, toch merken we daar vrij weinig van als we met de auto op pad gaan. De aantal nieuwsgierige blikken zijn amper te tellen en de reden hiervan heeft met het begin van deze rijtest te maken, want bijna niemand is meer bekend met Honda’s Legend. Eerlijkheid gezegd was deze facelift ons ook een beetje ontgaan, zo stilletjes betreedt deze auto de markt. Het opvallen in het verkeer heeft dan ook puur te maken met de exclusiviteit van dit model.
Honda heeft goed gekeken naar de concurrentie, bij het aanzien van de achterzijde hebben we namelijk direct een déjà vu te pakken. De kofferdeksel lijkt zo van Mercedes-Benz geleend te zijn en voornamelijk de S-klasse zien we er in terug. Toch heeft Honda zeker zijn best gedaan om het een eigen uitstraling te geven, voornamelijk door fraaie achterlichten te monteren die niet zo conventioneel zijn als de rest van de auto. Uiteraard voorzien van LED verlichting. Een beetje protserig zijn de dikke uitlaten wel, maar er ligt dan ook geen instapmotortje in of een ander ecologisch verantwoord blok voorin. Maar een benzineslurpende 3.7 V6 met bijna 300pk die alle vier de wielen aandrijven. Het is gelijk ook het enige blok wat leverbaar is en het is van cruciaal belang dat deze motor overweg kan met de 1854 kilogram wegende Legend.
Baden in luxe
Zo is de Legend niet alleen voorzien van slechts één motortype, maar tevens voorzien van één uitvoering. Zoals het bij de meeste ‘premium’ auto’s uit het land van de rijzende zon geldt, betekent dat één ding; de auto zit bomvol luxe. Dat dit een nadeel kan zijn kom ik later op terug. Alle luxe dat op de Legend zit versterkt uiteraard het premiumgevoel wat Honda met deze limousine wil bereiken. Zo zijn de stoelen en armsteunen volledig met leder bekleed, en is ook een deel van de middentunnel van hetzelfde koeienvel voorzien. Alle vier de zetels zijn eveneens voorzien van stoelverwarming en/- verkoeling en de voorstoelen zijn elektrisch verstelbaar, alles voor een uiterst aangename reis, niet waar?
Het forse stuurwiel is eveneens elektrisch verstelbaar en bij het uitschakelen van de auto trekt het stuur zich automatisch naar binnen, overduidelijk ontwikkeld voor dikke Amerikaanse zakenmannen die moeite noch energie willen steken in het uitstappen. Ook de afwerking is zoals we van Honda gewend zijn, namelijk goed. Hoewel niet alle bedieningsknoppen er even ‘premium’ uitzien voelen ze prettig aan en niet goedkoop. Honda heeft ervoor gezorgd dat er geen bakken of vakjes zichtbaar zijn, zo zijn de portiervakken keurig verborgen door solide aanvoelende kleppen en is de aansteker onzichtbaar tot een knop in de middentunnel wordt ingedrukt. De materialen zijn uitstekend gekozen en de naden sluiten prima aan. De smalle middenconsole is nog een discussiepunt geweest, want past dat wel bij zo’n auto? Het lijkt wat op een ministereotoren en oogt wat druk, maar in de praktijk ondervindt je daar geen hinder van. Integendeel, de ergonomie zit prima in elkaar en doordat de middenconsole smal oogt, geeft dit een extra ruimtelijk gevoel. Waar we niet zo’n fan van zijn, is het opabruin dat wordt gebruikt. De stoelen zijn van een mooie en zachte kleur, maar de overige dashboarddelen zijn verre van fraai. Het 65+ imago wat (onterecht) aan Honda’s kleeft lijkt hier te zijn ontstaan, wat ziet dat er oubollig uit. Vreest niet, ondanks dat er geen enkele optie mogelijk is op de Legend kun je wel zelf de interieurkleuren kiezen. Het interieur kan daardoor ook in wat meer grijzere tinten worden geleverd en is dan tevens voorzien van een fraaiere, meer bijpassende houtkleur.
Eén ding wat ons bijzonder heeft verbaasd is dat er geen parkeersensoren op de Legend zitten. Deze parkeerhulpjes zijn tegenwoordig op de kleinste auto’s verkrijgbaar en vaak nog rondom ook. Een kleine troost is de achteruitrijdcamera, maar deze camera functioneert voornamelijk om zo strak mogelijk voor een andere auto te parkeren. Puur op de camera inparkeren is praktisch onmogelijk, omdat je constant het gevoel hebt alsof je tegen de auto’s naast je aanrijdt. Dit komt door de forse groothoeklens.
Voor de achterpassagiers is er geen enkele reden tot klagen. De zitplaatsen zijn lekker zacht en de ruimte is meer dan uitstekend. Gechauffeerd worden is niet iets waar je gauw ‘nee’ tegen zegt. Om fel zonlicht en nieuwsgierige blikken buiten te houden zitten er gordijntjes in de deuren en een elektrisch bedienbaar zonnescherm op de hoedenplank. Zelf achter het stuur zitten is misschien net zo prettig als achterin. Het rijgedrag is hier mede voor verantwoordelijk, maar ook de prettige zitpositie. Eveneens kijk je uit naar een prachtige set tellers. Een blauwe gloed in de tellerunit zorgt voor een aangename en hightech sfeer. De boordcomputer die onder de snelheidsmeter zit geeft uiteraard het brandstofverbruik aan, net als de adaptieve cruise control en de hoeveelheid aandrijving op de vier wielen.
Zorgeloos reizen
Bij de Legend spreken ze van SH-AWD, oftewel: Super Handling All Wheel Drive. Bij normaal rijgedrag wordt 70 procent van het vermogen los gelaten op de voorwielen, terwijl tijdens sportief rijden meer gebruik wordt gemaakt van de achterwielen. Voor een soepel rijgedrag wordt er niet een wiel afgeremd om de auto rustig te krijgen, maar krijgt een wiel juist meer aandrijving . Zo wordt vertraging in een bocht voorkomen. Als we bijvoorbeeld een linkerbocht scherp nemen krijgt het rechterachterwiel meer aandrijving voor zijn kiezen. Zo kan je met een flinke snelheid bochten nemen, zonder enige vorm van tractieverlies. Hoewel de Legend een vrij comfortabele vering heeft, is de demping wat harder, voor een sportievere rijervaring. Zo is het gevoel met de voorwielen goed te noemen en valt de Legend qua rijgedrag eigenlijk tussen de Audi A6 en de BMW 5-serie in. De besturing is niet heel direct, maar biedt wel een prettige weerstand tijdens het sturen en de koets blijft dan ook keurig stabiel. De Legend weet in de meeste situaties de bestuurder tevreden te houden, voornamelijk in het comfortabel vervoeren van zijn inzittenden. Maar de Honda-genen zitten ook in de nieuwste Legend. Hoewel het ‘Super Handling’ van de vierwielaandrijving wat overdreven klinkt, doet het wel uitstekend zijn werk en komt de Legend over als een prettige stuurauto.
Onder de motorkap bevindt zich de vernieuwde 3.7 V6-motor die het 3,5 liter blok vervangt. Het vermogen is met 295 paardenkrachten gelijk gebleven, maar het koppel is gestegen tot 371 newtonmeter. Geen diesel of een hybride versie is te vinden in de prijslijst. Gelukkig is het wel een motor die keurig bij de auto past. Met een rustig verloop en meer dan voldoende trekkracht is het rijden met de Legend een prettige bezigheid. De automatische 5-bak schakelt zijdezacht en schakelt bij normale snelheden vroeg over, zodat de toerentallen meestal keurig onder de 3000 toeren blijven. Dan voelt de auto ook niet snel aan. Zelf schakelen met de flippers achter het stuur is een mogelijkheid, maar raden we af. Het overschakelen duurt dan simpelweg te lang. De automatische transmissie heeft teveel tijd nodig om na te denken, dus lekker in de ‘D’ laten staan – of de ‘S’ natuurlijk. Een forse kickdown zorgt niet gelijk voor een explosieve doorstart, maar het mooie V6-geroffel maakt al een hoop goed. De automaat schakelt vlug twee versnellingen terug en hangt rond de 4500 toeren, om vervolgens tot de 6500 toeren door te gaan en de volgende versnelling op te zoeken. De echte kracht komt dan ook hoog in de toeren vrij, waar hij plotseling een forse eindspurt maakt. Dit alles verloopt geleidelijk en soepel, zonder in te moeten leveren op prestaties.
Een handige feature dat de veiligheid vergroot is het zogenaamde CMBS-systeem. Oftewel, een systeem dat botsingen zo goed mogelijk weet te voorkomen. Als we op een voorganger afkomen en het snelheidsverschil groter is dan 15 km/uur gaat de Legend direct piepen om aan te geven dat het iets te knus tussen beide auto’s wordt. Is het snelheidsverschil en de kans op een ongeval groter gaat de auto eveneens meeremmen en in een directe noodstop worden de gordels extra aangetrokken. Soms is het CMBS-systeem wel erg bemoeizuchtig, maar aangezien het de veiligheid vergroot kunnen we het niet als een nadeel noemen. Samen met een ingeschakelde adaptieve cruise control hoef je zelf amper nog wat te doen. Maar zoals we wel vaker hebben gemerkt bij ACC’s, houdt de auto te veel afstand en reageert het altijd net te langzaam om lekker door te kunnen rijden. Met als gevolg dat je liever zelf even het gaspedaal indrukt. Rustgevend autorijden zit er in ieder geval wel in met alle ingeschakelde systemen. De BOSE muziekinstallatie maakt het reizen helemaal aangenaam, want die klinkt echt fantastisch. Ontzettend zuiver en met heerlijke klanken, een streling voor je oren.
Een topper, maar wel eenzaam
De muziekinstallatie streelt, de pinbon na het tanken slaat je echter genadeloos voor het gezicht. Buiten de bebouwde kom is een verbruik van 1 op 10 nauwelijks haalbaar en tijdens ritten door dorpjes en steden moet je niet raar opkijken als je vrijwel altijd 1 op 6 rijdt. Anderzijds hebben we eigenlijk maar weinig te klagen over de Honda Legend. Hij heeft alle ingrediënten om te kunnen scoren, waaronder een prima rijgedrag en ruimte. Het luxegevoel zoals het in zijn klasse behoort is aanwezig en hij heeft interessante technieken aan boord zoals het CMBS. Maar hoe rot het ook klinkt, hij mist simpelweg een Audi of/- BMW-logo. Met een prijs van 84.300 euro is de Legend –gezien zijn riante uitrusting – niet duur. Want een Audi A6 met vergelijkbare motorisering en dezelfde uitrusting zit zelfs bijna op een ton. Maar een A6 met slechts een aantal opties is wel goedkoper en dan heb je in ieder geval nog keuze in motoren. In het E-segment hoef je niet te scoren met een flinke uitrusting, zolang de klant maar het gevoel krijgt dat hij/zij daadwerkelijk een premium auto rijdt. Ook al is die niet zo luxe uitgevoerd.
Dan kom je toch weer uit op het alom besproken ‘imago’. De Legend heeft in Nederland eigenlijk niet eens een imago, want hij heeft tegenwoordig geen enkele bekendheid meer. Het Honda-logo zorgt niet voor een premium-effect. Men denkt niet aan een luxueuze limousine, maar aan een Civic of een andere familieauto bij het zien van het Honda embleem. De Legend doet absoluut niet onder de concurrentie, maar doet ook niet mee met zijn Duitse concurrenten. Die spelen toch hun eigen spel en door het gebrek aan imago en slechts één motor en/- uitrustingsniveau staat de Legend eigenlijk op eenzame hoogte. Wellicht een idee voor Honda om Acura als luxemerk op te zetten in Europa, zoals Nissan met Infiniti doet en Toyota met Lexus.
Auteur en fotografie: Anton van der Wulp
Deze test werd mede mogelijk gemaakt door:
Honda Nederland
Schiphol-Rijk
VInd het best een mooie wagen. Leuk verslag ook, zal wel een zeldzaamheid blijven.
Maandag ga ik overigens iets heeeeeeeeeeeeeeeel leuks rijden 
