Wat doen de DF-ers eigenlijk in het dagelijkse leven?

[tomgtr]

Klopt zeker ook. Is ook wat ik mijn kids tot vervelens toe vertel: you don’t bite the hand that feeds you. Ook al vind je je baas of leraar een lul eerste klas, gewoon normaal doen en af en toe normaal mee praten kost niks. Ook dat zijn mensen die waarschijnlijk hun onzekerheid proberen te verbergen achter een dominant imago. Er zullen dan best mensen zijn die je beschuldigen van een bruine tong hebben maar so what. Normaal doen kost niets en is gewoon menselijk. En pick your battles well dus een strijd aangaan (al heb je gelijk) die je niet kan winnen? Leuk voor je eergevoel maar met de wijze woorden van Marcellus Wallace uit Pulp Fiction te spreken : you may feel a slight sting. That's pride fucking with you. Fuck pride. Pride only hurts, it never helps.

Mijn dochter is bijna 16. Die was echt heel koppig, heeft het nu in de gaten en merkt nu ook de voordelen van gewoon menselijk en aardig doen tegen leraren. Het is zo simpel als je het eenmaal in de gaten hebt.

Dit. Maar ook, die contacten aanhouden is iets waar je later enorm voordeel van kan hebben.

80% van de leuke jobs worden onder netwerken verdeeld.

Ik heb 17 jaar bij een bedrijf in loondienst gezeten, heb daar eigenlijk vrij weinig aan gedaan. Onder het motto van, resultaten spreken voor zichzelf. Ben nu op zoek naar wat anders maar dan breekt dat je een beetje op.

Gelijk hebben is niet gelijk krijgen. En goed zijn in je werk is niet altijd in je voordeel, vooral niet als je ook het type bent die probeert zijn gelijk te halen. Een baas/manager boven je zal dat eerder als bedreiging zien omdat hij denkt dat jij achter zijn baantje aan zit. Aan de andere kant steekt dat wel als hij door jou werk met de eer strijkt, maar goed je moet maar hopen dat dit zich op een dag uitbetaald.

Klopt. Overigens is een baas die talenten als bedreiging zien totaal ongeschikt imho. Ik heb altijd mijn mensen voorgehouden: maak me overbodig! Wees beter dan ik! Ik beloof dat als dat moment er is ik weg ga. En dat heb ik ook gedaan. Eerst door verder te groeien en mijn baan aan opvolgers te laten tot ik op een plek kwam die ik dusdanig bureacratisch en cremonieel vond dat ik ben gestopt.

[Bert ///M3]

Klopt zeker ook. Is ook wat ik mijn kids tot vervelens toe vertel: you don’t bite the hand that feeds you. Ook al vind je je baas of leraar een lul eerste klas, gewoon normaal doen en af en toe normaal mee praten kost niks. Ook dat zijn mensen die waarschijnlijk hun onzekerheid proberen te verbergen achter een dominant imago. Er zullen dan best mensen zijn die je beschuldigen van een bruine tong hebben maar so what. Normaal doen kost niets en is gewoon menselijk. En pick your battles well dus een strijd aangaan (al heb je gelijk) die je niet kan winnen? Leuk voor je eergevoel maar met de wijze woorden van Marcellus Wallace uit Pulp Fiction te spreken : you may feel a slight sting. That's pride fucking with you. Fuck pride. Pride only hurts, it never helps.

Mijn dochter is bijna 16. Die was echt heel koppig, heeft het nu in de gaten en merkt nu ook de voordelen van gewoon menselijk en aardig doen tegen leraren. Het is zo simpel als je het eenmaal in de gaten hebt.

Dit. Maar ook, die contacten aanhouden is iets waar je later enorm voordeel van kan hebben.

80% van de leuke jobs worden onder netwerken verdeeld.

Ik heb 17 jaar bij een bedrijf in loondienst gezeten, heb daar eigenlijk vrij weinig aan gedaan. Onder het motto van, resultaten spreken voor zichzelf. Ben nu op zoek naar wat anders maar dan breekt dat je een beetje op.

Gelijk hebben is niet gelijk krijgen. En goed zijn in je werk is niet altijd in je voordeel, vooral niet als je ook het type bent die probeert zijn gelijk te halen. Een baas/manager boven je zal dat eerder als bedreiging zien omdat hij denkt dat jij achter zijn baantje aan zit. Aan de andere kant steekt dat wel als hij door jou werk met de eer strijkt, maar goed je moet maar hopen dat dit zich op een dag uitbetaald.

Klopt. Overigens is een baas die talenten als bedreiging zien totaal ongeschikt imho. Ik heb altijd mijn mensen voorgehouden: maak me overbodig! Wees beter dan ik! Ik beloof dat als dat moment er is ik weg ga. En dat heb ik ook gedaan. Eerst door verder te groeien en mijn baan aan opvolgers te laten tot ik op een plek kwam die ik dusdanig bureacratisch en cremonieel vond dat ik ben gestopt.

Zo sta ik er ook in, als je personeel beter is/word dan jijzelf dan heb je het goed gedaan.

Alleen werkt het vaak niet zo in de meer technische functies. Bij ons in de offshore bijvoorbeeld zijn de meesten doorgegroeid vanuit de technische kant. Daar worden wel wat managment cursussen gegeven enz maar het merendeel moet dat 'on the job' leren. Daar heerst echt nog het idee dat degene boven je het beter zou moeten weten/kunnen als jij. En dat werkt in de praktijk niet. Je moet wel verstand van zaken hebben maar dat betekend niet dat ik beter zou moeten zijn in de dagelijkse bezigheden van mijn personeel als hun zelf. Ik zeg ook altijd, als dat zo was kon ik het beter zelf doen. Alleen doordat die mentaliteit blijft hangen, pikken opvolgers dat ook automatisch op. Het uit zich vaak in een vorm van mega micro-managment, niet omdat het personeel dat nodig heeft maar om zichzelf zo in de picture te houden.

[Baboulah]

Klopt. Overigens is een baas die talenten als bedreiging zien totaal ongeschikt imho.

Dit is gewoon elke manager in een bedrijf van wie het bedrijf geen eigendom is, ik heb nog nooit mee gemaakt dat een manager slim/goed personeel benut waar je ze moet benutten, helaas maar waar. Sterker nog, hoorde vd week helemaal de mooiste, iemand die niet doorging in de sollicitatie ronde omdat ie te gemotiveerd en te ambitieus.... hoe dan?

in buitenland gaan werken als je kids in NL zijn vind ik nogal wat.

Ik heb dat meegemaakt, nadat we als gezin terug waren in nl, is de rest van het gezin na 1 jaar weer terug gegaan naar de GCC, ik bleef als enige kind achter ivm mn MBO opleiding die ik was begonnen. Dat waren juist in mijn ogen de mooiste jaren die ik ooit gehad heb in nederland (mn jaren in buitenland zie ik nog altijd als beter dan hier), wonen in mn ouders huis in mn eentje (veel ruimte dus), mn studie werd betaald en mn eten, maar geen volwassenen om mij heen, oprecht ik kijk daarop terug als de leukste periode die ik ooit in NL heb meegemaakt. Enige issue die ik had, mn track car stond voor de deur en ik kon hem zelf niet naar circuit rijden gezien te jong voor een rbw, dus moest altijd collegas of ouders van vrienden ofzo vragen of ze dat wouden doen op hun vrije dagen....

[Bert ///M3]

Klopt. Overigens is een baas die talenten als bedreiging zien totaal ongeschikt imho.

Dit is gewoon elke manager in een bedrijf van wie het bedrijf geen eigendom is, ik heb nog nooit mee gemaakt dat een manager slim/goed personeel benut waar je ze moet benutten, helaas maar waar. Sterker nog, hoorde vd week helemaal de mooiste, iemand die niet doorging in de sollicitatie ronde omdat ie te gemotiveerd en te ambitieus.... hoe dan?

Dat laatste komt veel voor en heeft ook een reden, of meerdere zelfs.

Een recruiter zoekt functie X maar kandidaat is geschikt voor hogere functie Y. Als je die kandidaat aanneemt dan krijg je mogelijk scheve verhoudingen op de werkvloer omdat er goede kans onstaat op conflicten tussen de leidinggevende en de kandidaat. HR bij een bedrijf is niet achterlijk en intern bestaat er vaak al een opvolgingsplan vooral bij de hogere functies. Als positie Y al voldoende afgedekt is in de toekomst dan heeft het dus geen nut om die kandidaat aan te nemen als het mogelijk voor problemen zorgt.

Uiteindelijk is het voor jezelf ook frustrerend om te lang op 1 plek te zitten als je hogere ambities hebt dus dat probleem manifesteerd zich dan vanzelf.

Is mij zelf trouwens ook overkomen een paar weken terug. Gesolicteerd op een functie als Performance Consultant. Die zeiden letterlijk dat ze kandidaten voor functie Performance Consultant zochten omdat ze een aantal mensen hadden die doorgegroeid waren naar functie Wellsite Supervisor bij hun klanten. En om dezelfde reden soliciteerde ik er ook, omdat ik meer interesse heb in functie Wellsite Supervisor. Die manager zei letterlijk je bent al geschikt voor functie Wellsite Supervisor, en zoniet dat zou dit heel snel zijn. En daar zochten ze niet naar. Want als ik snel naar Wellsite Supervisor zou gaan moeten hun die functie weer vervullen. En tov klanten zou het natuurlijk ook niet goed staan als de ingehuurde Performance Consultant hun eigen personeel te veel verteld hoe het zou moeten. (het idee achter die functie is dat je ze helpt om het zelf uit te vogelen niet om hun job over te nemen)

Solicitatie ging dmv een soort van selectie dag met een test, van de 8 was ik de enige die binnen de gegeven tijd klaar was. Hun zeggen dat het is om te kijken of je handig bent met hun tools enz maar het is ook een valkuil. Namelijk als je binnen de gegeven tijd klaar bent dan zien ze dat er vrij weinig meer te ontwikkelen valt en dat je dan weer snel vertrokken bent. Realiseerde ik me natuurlijk achteraf. Wat dat betreft is een tijdje job hunten ook een ervaring op zich.

[tomgtr]

Klopt. Overigens is een baas die talenten als bedreiging zien totaal ongeschikt imho.

Dit is gewoon elke manager in een bedrijf van wie het bedrijf geen eigendom is, ik heb nog nooit mee gemaakt dat een manager slim/goed personeel benut waar je ze moet benutten, helaas maar waar. Sterker nog, hoorde vd week helemaal de mooiste, iemand die niet doorging in de sollicitatie ronde omdat ie te gemotiveerd en te ambitieus.... hoe dan?

Ik had de mazzel voor een bedrijf te werken waar het bedrijf 100 pct in handen is van personeel. Dat geeft een hele andere dynamiek waar bijna iedereen het maximaal mogelijke wil halen qua resultaat en ook mensen op key positions heel erg bezig zijn met goede opvolging. De tent beter achterlaten dan toen je begon is dan nogal belangrijk voor je pensioen.

[Tom]

Op die discussie inhakend. Hier is ook twijfel ontstaan.
Op erg jonge leeftijd rolde ik in de internetwereld, toen nog nieuw en onbekend terrein voor velen. Bij een bedrijfje als eerste werknemer op een zolderkamer terecht gekomen. Na mij volgden nog wat jonge gasten. Met twee anderen die ook erg gedreven waren bouwden we dat bedrijf steeds verder op/uit, we waren nog groen achter de oren dus deden wat we dachten dat goed was. En dat pakte goed uit, dus de twee eigenaren (later één ivm pensioen) gaven ons veel vrijheid. Voor m'n gevoel heb ik nooit voor een baas gewerkt. Komt goed uit want heb ook wat moeite met gezag. Met die andere twee kon ik het zowel zakelijk als privé goed vinden, we vulden elkaar ook perfect aan. Het groeide door tot zo'n 35 FTE (we opereerden in een verticale markt). Ik voel mij vooral generalist, en op twee vlakken behoorlijk specialistisch (uiteraard wel iets minder diepgaand als volledige specialisten). Mijn functie had daardoor veel afwisseling. Een soort combinatie van productontwikkeling, projecten, marketing, management en simpelweg bijsturen waar nodig.

Een paar jaar geleden diende zich een andere partij aan die het bedrijf uiteindelijk heeft overgenomen. Vrij hectische tijd, ik haakte aan bij een groot project wat in mijn straatje lag. Ondertussen veranderde er veel, waar we niet altijd grip op hadden. Die andere club was groter, dus die gaan meer bepalen en zo vielen bepaalde werkzaamheden weg. Ik werd meer en meer in een specialisatie gedrukt. Dat kan ik prima, maar ik mistte de afwisseling en wist ook niet goed wat ik dan (binnen die organisatie) wilde doen. Alles is al snel afgekaderd (met een reden natuurlijk). En 100% management is ook niet waar ik m'n energie vandaan haal.

Anderhalf jaar geleden een keer op gesprek gegaan bij een kleiner bedrijf (echter onderdeel van een wat grotere organisatie). Beide bestaan al lang (minstens 20 jaar) maar ze wilden een andere koers gaan varen en de boel weer samenvoegen tot één geheel. Dat was voor een functie die eigenlijk onder hetgeen lag dat ik deed (dit was één van die specialisaties, waar ik eigenlijk in de praktijk al 10 jaar niks uitvoerend mee had gedaan, maar dat had ik snel zat weer opgepakt). Maar hun ambities spraken mij aan en ik had het idee dat er genoeg te doen zou zijn (dat vind ik leuk; als alles perfect geregeld is dan is er ook weinig aan) en ik ze er wel mee kon helpen, ook op andere vlakken waar ik ervaring mee heb. Prima, ik bewijs mezelf wel dus ben dat gaan doen. Fancy functietitels geef ik in de basis niet veel om, doe liever iets wat ik leuk vind. En in een kleinere organisatie is het iets makkelijker om buiten functies te treden en wordt je sneller gehoord.

Alleen loop ik nu toch tegen wat grenzen aan, zo lijkt het. M'n beoordeling was zeer positief, ze merkten op hoe gedreven ik te werk ging (ook en vooral buiten m'n officiële functie). Veel initiatief getoond. Op één verbeterpuntje na (prima en terecht, kan altijd beter) was men vol lof. Op bepaalde vlakken heb ik ook meer kennis/ervaring dan twee van m'n managers. Daar help ik ze graag mee (je vult elkaar aan vind ik, uiteindelijk help je het bedrijf ermee vooruit) en op de werkvloer werd dat erg gewaardeerd. Toch kwam in dat gesprek een soort ondertoontje qua hiërarchie/zelfbescherming naar voren. Alsof het ze nu zelf allemaal wat te snel ging en ze mij af willen afremmen (maar het liefst ook niet helemaal want m'n bijdragen vonden ze dan wel weer nuttig).

Ik heb al een stapje terug gedaan, om dan ook nog eens afgeremd te worden zie ik niet zitten. Alleen als generalist met één of twee specialisaties is het lastig. In mijn sector liggen de banen voor het oprapen, maar functieprofielen spreken mij zelden aan en wat daarin staat is toch wat veel bedrijven zoeken. Ik ga maar eens binnen m'n netwerk een balletje opgooien.

[HSR]

Het gaat om een startup begrijp ik, dus d'r zitten wel wat risico's aan betreffende baan zekerheid.

Mee eens. De mensen die hier roepen dat extra reistijd vermoeiend is hebben gelijk, maar bij veel startups is het hard werken en altijd de spanning dat het geld op een gegeven moment op is. Het kan een hoop energie geven als dingen een succes worden en er flinke groei is, kan ook heel hard een burn-out worden (waar je als ik het mij goed herinner net uit komt). Zou wel even goed nadenken of dat is wat je wilt. En veel dingen zijn gewoon niet geregeld bij een startup, weet niet wat je nu doet maar vergis je daar ook niet in.

Klopt. Als iemand die het start-up landschap van haver tot gort kent is het echt een bezint eer ge begint verhaal. Het is namelijk het grootste deel van de tijd loodzwaar. Ook voor het personeel.

[Wouter81]

Leuk inzichtje in je carriere Tom. Misschien gewoon bespreekbaar maken wat je stoort en waar je bij je huidige werkgever graag naartoe zou willen groeien? Soms is er ook gewoon sprake van een communicatieprobleem en zijn dingen anders bedoeld dan ze overkomen. Ik zit als werkgever vaak 'aan de andere kant' van de tafel en merk dat ook vaak. Met de beste bedoelingen probeer ik in alle openheid te schetsen waar we naartoe willen, hoe ik die collega daarin zie passen enz. Echter, regelmatig wordt het dan toch heel anders geintepreteerd dan ik voor ogen had, ondanks al mijn beste bedoelingen. Kan natuurlijk ook liggen aan mijn communicatieskills . Maar de meeste problemen zijn vaak communicatieproblemen is mijn ervaring en zouden vaak niet eens bestaan als beide partijen aan de voorkant nog wat opener en eerlijker met elkaar communiceren.

Of anders iets voor jezelf opstarten? Je bent vakkundig genoeg. In de huidige markt is en blijft alleen maar meer behoefte aan vakmensen zoals jij en dan kun je als zelfstandig ondernemer echt selectief zijn in wat je wilt aanpakken.

[Booooh]

https://dbf.nl/vacatures/allround-projectleider/#

[tomgtr]

Op die discussie inhakend. Hier is ook twijfel ontstaan.
Op erg jonge leeftijd rolde ik in de internetwereld, toen nog nieuw en onbekend terrein voor velen. Bij een bedrijfje als eerste werknemer op een zolderkamer terecht gekomen. Na mij volgden nog wat jonge gasten. Met twee anderen die ook erg gedreven waren bouwden we dat bedrijf steeds verder op/uit, we waren nog groen achter de oren dus deden wat we dachten dat goed was. En dat pakte goed uit, dus de twee eigenaren (later één ivm pensioen) gaven ons veel vrijheid. Voor m'n gevoel heb ik nooit voor een baas gewerkt. Komt goed uit want heb ook wat moeite met gezag. Met die andere twee kon ik het zowel zakelijk als privé goed vinden, we vulden elkaar ook perfect aan. Het groeide door tot zo'n 35 FTE (we opereerden in een verticale markt). Ik voel mij vooral generalist, en op twee vlakken behoorlijk specialistisch (uiteraard wel iets minder diepgaand als volledige specialisten). Mijn functie had daardoor veel afwisseling. Een soort combinatie van productontwikkeling, projecten, marketing, management en simpelweg bijsturen waar nodig.

Een paar jaar geleden diende zich een andere partij aan die het bedrijf uiteindelijk heeft overgenomen. Vrij hectische tijd, ik haakte aan bij een groot project wat in mijn straatje lag. Ondertussen veranderde er veel, waar we niet altijd grip op hadden. Die andere club was groter, dus die gaan meer bepalen en zo vielen bepaalde werkzaamheden weg. Ik werd meer en meer in een specialisatie gedrukt. Dat kan ik prima, maar ik mistte de afwisseling en wist ook niet goed wat ik dan (binnen die organisatie) wilde doen. Alles is al snel afgekaderd (met een reden natuurlijk). En 100% management is ook niet waar ik m'n energie vandaan haal.

Anderhalf jaar geleden een keer op gesprek gegaan bij een kleiner bedrijf (echter onderdeel van een wat grotere organisatie). Beide bestaan al lang (minstens 20 jaar) maar ze wilden een andere koers gaan varen en de boel weer samenvoegen tot één geheel. Dat was voor een functie die eigenlijk onder hetgeen lag dat ik deed (dit was één van die specialisaties, waar ik eigenlijk in de praktijk al 10 jaar niks uitvoerend mee had gedaan, maar dat had ik snel zat weer opgepakt). Maar hun ambities spraken mij aan en ik had het idee dat er genoeg te doen zou zijn (dat vind ik leuk; als alles perfect geregeld is dan is er ook weinig aan) en ik ze er wel mee kon helpen, ook op andere vlakken waar ik ervaring mee heb. Prima, ik bewijs mezelf wel dus ben dat gaan doen. Fancy functietitels geef ik in de basis niet veel om, doe liever iets wat ik leuk vind. En in een kleinere organisatie is het iets makkelijker om buiten functies te treden en wordt je sneller gehoord.

Alleen loop ik nu toch tegen wat grenzen aan, zo lijkt het. M'n beoordeling was zeer positief, ze merkten op hoe gedreven ik te werk ging (ook en vooral buiten m'n officiële functie). Veel initiatief getoond. Op één verbeterpuntje na (prima en terecht, kan altijd beter) was men vol lof. Op bepaalde vlakken heb ik ook meer kennis/ervaring dan twee van m'n managers. Daar help ik ze graag mee (je vult elkaar aan vind ik, uiteindelijk help je het bedrijf ermee vooruit) en op de werkvloer werd dat erg gewaardeerd. Toch kwam in dat gesprek een soort ondertoontje qua hiërarchie/zelfbescherming naar voren. Alsof het ze nu zelf allemaal wat te snel ging en ze mij af willen afremmen (maar het liefst ook niet helemaal want m'n bijdragen vonden ze dan wel weer nuttig).

Ik heb al een stapje terug gedaan, om dan ook nog eens afgeremd te worden zie ik niet zitten. Alleen als generalist met één of twee specialisaties is het lastig. In mijn sector liggen de banen voor het oprapen, maar functieprofielen spreken mij zelden aan en wat daarin staat is toch wat veel bedrijven zoeken. Ik ga maar eens binnen m'n netwerk een balletje opgooien.

Waarom ga je niet free lance werken. Meer afwisseling, vaak erg goed betaald en kom je ergens terecht waar het wel 100 pct klikt zot je er zo in een vaste baan?

[Wouter81]

Omdat we toch zo open zijn , ook hier een update.

Mijn dagelijkse carrière ziet er inmiddels ook wat anders uit. In 2006 op m'n 26e een bedrijf gestart in de IT sector met mijn compagnon. Je begint idealistisch en ietwat naïef (wat wisten wij nou van ondernemen) en in de eerste jaren was het vooral keihard werken voor een hongerloontje. Maar het maakte niet uit, we konden er van leven en hadden (meestal) plezier in wat we deden. Op een gegeven moment neem je je eerste medewerker aan, even later nog één en dan wordt je zo langzamerhand een echt bedrijf met alle randzaken die daarbij horen en die je ook goed dient te regelen. Je raakt wel steeds verder weg van je originele vakgebied maar het bouwen aan een bedrijf vond ik wel erg leuk. Natuurlijk gaan er ook veel dingen mis, dingen je je soms (heel) veel geld of nachtrust kosten maar dat hoort er allemaal bij. Uiteindelijk wordt je daar zelf steeds sterker van. Zowel als persoon als qua organisatie.

Inmiddels hebben we zo'n 25 man in dienst. De startup-fase heb je allang overleefd en je bent nu een gevestigde naam in de regio geworden. Maar bij deze fase horen ook weer nieuwe andere uitdagingen. Onvermijdelijk verandert je cultuur en organisatie. Bepaalde zaken die vroeger wel 'zo zo' konden moet je nu veel strakker en strikter regelen. Dit om fouten te vermijden maar ook omdat de markt (je klanten) het eisen. Met name medewerkers van het eerste uur kunnen hier soms maar moeilijk mee overweg. Ze zijn gewend om een bepaalde mate van vrijheid te hebben hoe ze hun functie dagelijks kunnen invullen en dat wordt naar hun gevoel meer en meer ingekaderd. Bovendien hebben de meeste mensen van nature moeite met verandering. Ondertussen groei je wel snel en met een krappe arbeidsmarkt neem je ook wel eens mensen aan die minder goed blijken te zijn dan je had ingeschat of niet geheel eerlijk zijn. Er komen uitdagingen op je pad die je vooraf nooit had ingeschat, al helemaal niet toen je ooit idealistisch begon als ondernemer.

Nee, leuk is het niet altijd maar tegelijkertijd leer je wel weer bijzonder veel. Je komt continue in een nieuwe fase als ondernemer en je moet ook continue beoordelen wat je eigen rol is binnen je bedrijf. Zelf ben ik altijd meer ondernemer dan manager geweest. Een team van 25 man aansturen is niet iets waar ik blij van wordt. Ik sta voor iedereen klaar die mijn hulp of advies nodig heeft maar tegelijkertijd heb ik niet altijd veel geduld met 'onzinnig geneuzel' van mensen.

Anyway, een tijd terug besloten dat ik me minder wou bezig houden met de dagelijkse gang van zaken dus op zoek wou naar een managementoplossing om dit aan te sturen. In eerste instantie een aantal interne collega's (die al jarenlang voor ons werken) aangesteld die enige ambitie hadden op dit vlak. Lang verhaal kort: dit is compleet mislukt. Dat was vooral een kwestie van 'wel de lusten, niet de lasten' , ze bleken veel te licht voor hun functie, toonden ook niet genoeg ambitie en uiteindelijk hadden ze intern ook amper autoriteit richting hun andere collega's. Misschien hebben we dit ook onderschat: als je jarenlang als gelijkwaardigen hebt samengewerkt met je collega's en dan moet je ze ineens aansturen, dan is dat vaak niet de beste basis. Althans, bij ons werkte het duidelijk niet.

Maar een lang verhaal kort: vorig jaar een zeer gedreven nieuwe collega gevonden met uitgebreide leidinggevende ervaring en capaciteiten in ietwat vergelijkbare andere bedrijven. Sinds enkele maanden runt hij nu op dagelijkse basis de tent. Dat doet hij uitstekend, collega's hebben een gezond respect voor hem. Hij is soms hard maar altijd fair en duidelijk. Zeer gedreven, is enorm blij en dankbaar voor de kans die hij bij ons heeft gekregen en heeft in korte tijd al veel bereikt. Is ook duidelijk naar mij en mijn compagnon, als we ons toch (weer) bemoeien met iets waar we hem voor hebben aangesteld , dan krijgen we dat ook wel te horen. Niet mee bemoeien, ik regel het en hier heb je mij voor aangenomen. I like it. Enkele rotte appels zijn weg, daarvoor in de plek zijn nieuwe enthousiaste medewerkers gekomen. Ook dat was een les: selecteer tijdig door. In het verleden hebben we te vaak doorgemodderd met mensen die niet presteerden. Dan ging het weer een paar weken beter maar uiteindelijk zakten ze bijna altijd weer in het oude patroon terug. Als het niet werkt met bepaalde collega's die vaak ook al jarenlang bij je werken en vaak ietwat zijn vastgeroest in gewoontes, blijf er uiteindelijk niet teveel tijd in steken. Als mensen niet willen, dan krijg je ze toch niet op gang. Blijf niet aan dode paarden trekken. En nieuwe mensen geeft een nieuwe frisse wind in je bedrijf. Niemand is onmisbaar, ook al denken (en dachten...) sommigen bij ons dat wel. Ik heb zelf ook altijd de insteek gehad dat ik juist misbaar wilde zijn in mijn bedrijf en mensen om me heen wou verzamelen die op hun vakgebied beter zijn dan ik.

Dit alles heeft als gevolg dat ik nu nog zo'n anderhalf tot twee dagen per week gemiddeld werk voor mijn bedrijf. Ik hou me bezig met strategie, productontwikkeling, plannen maken hoe we de organisatie schaalbaarder kunnen maken en de grote lijnen. Dat vind ik leuk, daar krijg ik energie van en alle dagelijkse details (die me vooral energie kosten) krijg ik veel minder meer mee. Voor mij een heerlijke combinatie, ook al was (en soms is) het nog wel eens wennen na 16 jaar fulltime hard werken voor je eigen tent zeg ik er eerlijk bij. In het begin is het alleen al wennen wat je gaat doen met zoveel vrije tijd ineens. Maar dat lost zich vanzelf op, er zijn genoeg leuke dingen. Beetje vliegen (heb m'n brevet gehaald 2 jaar terug), beetje met de GR86 rondscheuren, andere leuke hobby's, ben weer de nodige nieuwe dingen aan het leren, besteed veel tijd met mijn kinderen, ga misschien een boek schrijven enzovoorts. En misschien vind ik dit 'nieuwe' leven over een jaar wel weer heel saai en iets te comfortabel en start ik weer wat nieuws op. We zullen zien, voorlopig bevalt het me zo prima.

En aan iedereen die het gevoel heeft niet meer op z'n plek te zitten kan ik alleen zeggen: wacht niet af maar doe er iets aan. Werk is (meestal) een groot deel van je leven dus belangrijk om het er enigszins plezierig te hebben. Spring gewoon eens in het diepe en als het toch mislukt: wat maakt het uit. Er is bijna altijd wel weer een weg terug mogelijk. Je leert er in ieder geval altijd veel van.

[tomgtr]

Helemaal mee eens. Doen waar je goed in bent en wat je leuk vindt. En als dat niet zo is de boel omgooien. En inderdaad mensen die niet voldoen in hun functie wellicht nog op andere functie proberen. Maar meestal is zo snel mogelijk afscheid nemen beter. Niet alleen vior het bedrijf maar ook voor die persoon. 10 jaar wachten en dan afscheid nemen is voor het bedrijf een dure hobby maar verkleint ook voor die persoon de kans om een baan te vinden die wel past.

[Tom]

Mooi verhaal Wouter, en knap dat je het zo voor elkaar gekregen hebt

Maar de meeste problemen zijn vaak communicatieproblemen is mijn ervaring en zouden vaak niet eens bestaan als beide partijen aan de voorkant nog wat opener en eerlijker met elkaar communiceren.

Klopt inderdaad.
Voor jezelf starten is qua werkzaamheden denk ik het leukst, maar ik doe dat wel graag samen met iemand anders. Ik ben niet ondernemer genoeg om het in m'n eentje te doen. Zou ook liever de taken verdelen. Salespresentaties maken kan ik goed, de deal zelf sluiten kan iemand anders beter.
Wel afgelopen jaren twee keer overwogen in een startup in te stappen. Beide keren niet gedaan (waren beide bestaande startups, dus dan moet je je én geld én kennis én tijd inbrengen; dat vond ik te risicovol).

Waarom ga je niet free lance werken. Meer afwisseling, vaak erg goed betaald en kom je ergens terecht waar het wel 100 pct klikt zot je er zo in een vaste baan?

Zit wat in, alleen zijn de meeste (langdurige) freelance klussen ook op één specialisme gericht. Overigens doe ik het al, ik heb ook een bedrijfje, maar dat zijn kleinere opdrachten (dat is nog te combineren met een fulltime baan). Maar dat is wel leuk

[Niels]

Ik mis de “Like” button. Goede posts Knap gerealiseerd Wouter en ook erg herkenbaar als het om het managen van mensen gaat! En volgens mij ben je te ambitieus om voor een ander te werken Tom. Bert zit dezelfde sector als ik… same shit, other company

[Joost H.]

Knap werk Wouter!

[JeroenT]

Mooie en herkenbare verhalen!

[328Ti]

Leuk om te lezen heren. Altijd mooi om succes en ambities af te lezen.

Keep up the good work

[JP]

Als ondernemer danwel manager vind ik het knap als je een eigen bedrijf lang kan runnen, ondanks dat ik al meerdere malen in een leidinggevende functie ben gerold, sta ik er niet altijd op te wachten. Mijn verwachtingspatroon is te hoog en spiegel hun graag aan mezelf en dan stoor ik me te vaak aan gebrek aan werkethos of doorzettingsvermogen. Mij is al vaker gezegd dat je van anderen niet hetzelfde mag verwachten wat jezelf kan of kunt. Dat vind ik weer vaak een zwaktebod en zie dan anderen juist de kantjes er vanaf lopen.

Een klein eigen bedrijf heb ik ook wel eens overwogen maar ben teveel controlfreak en te bang dat het financieel niet rond krijg. Dus extra kudo's als je dat wel lukt en zeker met meer dan 10 werknemers.

In mijn huidige baan zit ik aan de financiële top binnen ons bedrijf en het werk is allesbehalve astronautenwerk, toch zou ik best iets willen inleveren voor meer spanning, meer uitdaging en ja dat zullen dan ook meer uren worden dan de 33.6 nu gemiddeld.
Daarbij zie ik geen toekomst in de huidige omgeving met een productie van 3 miljoen ton kunststofkorrels per jaar. Op het werk verklaren ze me voor gek "we kunnen niet zonder kunststof', maar never, nooit, niet in de hoeveelheden waarin dit anno nu nog steeds plaatsvind waarbij de recycling ervan eigenlijk nog steeds in de kinderschoenen staat.

[e30touring1990]

Goede verhalen hier. Dank voor het delen, wordt gewaardeerd.

[Arthur]

Al begonnen zie ik?

[Martijn_bmw]

Al begonnen zie ik?

[veejay]

Goede verhalen hier, heel herkenbaar.

[JP]

Al begonnen zie ik?

Ja een bijbaantje, wij zijn gespecialiseerd in transport van augurken, azijn en zoutzuur

[JP]

Dat met die startup werd voor mij een write-off. Vanwege de 'uitdaging' zou ik de km's voor lief nemen en f*ck it, wou zelfs nog in salaris er op achteruit gaan. Wordt je afgewezen, want "we kunnen het salaris niet bieden wat je nu hebt".....mmm ook nooit ge-eisd.
Dan was een leaser tzt al heelmaal niet te bespreken. Ok, en door......
Volgende week intern naar een andere fabriek binnen onze firma/chemelot, een overplaatsing op mijn aanvraag.
Voorlopig dus nog wel in de volcontinue