Fred Teeven: jurist Viruswaarheid Jeroen Pols is veroordeelde drugsbaas
Amsterdam - Samen met Willem Engel (44) vormt jurist Jeroen Pols (52) het brein van Viruswaarheid, dat tegen alles is wat te maken heeft met het inperken van corona. Van Engel is bekend dat hij afkomstig is uit een omstreden familie die al jaren strijdt tegen de overheid. Mr. Jeroen Pols zwijgt het liefst over zijn verleden. Vooral de periode dat hij een van de leiders was van een beruchte cocaïnebende vergeet Pols het liefst. De huidige ’Don Corona’ bleek eind jaren negentig een soort Don Corleone.
Oud-officier van justitie en ex-staatssecretaris mr. Fred Teeven viel van verbazing bijna van zijn stoel toen hij de beelden zag van de zitting dinsdag, waarin Viruswaarheid een historisch resultaat behaalde. Niet de uitkomst van de rechtszaak verbijsterde Teeven, maar vooral degene die de voorlopige overwinning voor Viruswaarheid in de wacht sleepte.
Jurist mr. Jeroen Pols troefde in zijn eentje het hele Nederlandse kabinet af, maar Teeven herinnerde zich een heel andere Pols. Onder leiding van crimefighter Teeven joeg een team van marechaussee en Amsterdamse rechercheurs eind jaren negentig op een grote drugsbende, die mede werd geleid door Jeroen Pols. De zogenoemde Camaro-zaak haalde destijds de voorpagina’s en alle nieuwsrubrieken op de televisie, mede omdat een aantal Nederlandse mariniers bij de smokkel van coke betrokken bleek.
De rechtbank strafte de ernstige verdenkingen tegen Pols en de zijnen hard af. De huidige voorman van Viruswaarheid bleek volgens de rechtbank als een soort maffiabaas medeverantwoordelijk voor de invoer van megapartijen cocaïne.
’Onmisbare schakel in organisatie cocaïne-uitvoer’
„Hij was de onmisbare schakel in de organisatie van de uitvoer van ongeveer 163 kilo cocaïne in de Camaro-zaak. Door hem zijn in het najaar van 1998 essentiële contacten gelegd en telkens onderhouden die mede tot dit zeer grote transport op 21 januari 1999 hebben geleid”, oordeelde de rechtbank op 26 juni 2001. In een vernietigend vonnis motiveerden de rechters ook waarom ze Pols tot een zwaardere straf veroordeelden dan door Teeven geëist.
Volgens de rechtbank was Pols in 1999 zelfs betrokken bij een wederrechtelijke vrijheidsberoving, ofwel een gijzeling. In een pizzeria zou Pols met anderen een slachtoffer met wie een drugsconflict bestond een vuurwapen in zijn mond hebben geduwd, de haan naar achteren hebben gehaald en de man met een barkruk hebben bewerkt.
De combinatie van zeer ernstige strafbare feiten en de zwijgzame houding van Pols in de rechtszaal maakte dat de rechtbank een keiharde straf uitsprak: tien jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Later, in hoger beroep, halveerde het gerechtshof de straf, ondermeer omdat het de geweldsdelicten niet wettig en overtuigend bewezen achtte. Pols zat zijn straf deels uit in de koepelgevangenis in Haarlem.
Fred Teeven zegt zich te verbazen dat Pols zich nu als jurist en medeleider van Viruswaarheid ontpopt als de ’redder der natie’ en anderen de maat neemt. „De criminele organisatie waar Pols destijds medeleiding aan gaf ruilde op grote schaal xtc tegen cocaïne. Het was een gevaarlijke bende die geweld niet schuwde.”
Jeroen Pols besloot zijn detentie nuttig te gebruiken. Hij volgde een studie rechten en haalde zijn meestertitel. Een baan vinden daarna bleek lastig. Diverse keren verzweeg Pols zijn verleden, zoals die keer dat hij solliciteerde bij het advocatenkantoor van de bekende strafpleiter mr. Esther Vroegh.
„Hij ’vergat’ bij mij inderdaad zijn antecedenten te vermelden, maar dat heeft ie volgens mij bij meerdere kantoren gedaan. Er is in ieder geval wel een zeer welbespraakt advocaat aan verloren gegaan. Overigens ging bij ons pas deze week het lichtje branden, toen we hem zagen bij dat kort geding”, aldus Vroegh.
Pols gaf deze week na vragen van journalisten toe dat hij geen advocaat maar ’slechts’ jurist is. Ook erkende hij een drugsverleden te hebben. Pols gaf aan dat hij zich niet wil aansluiten bij de Orde van Advocaten, die haar leden in een ’dwangbuis van regeltjes’ propt.
Dat de Orde iemand met zo’n verleden nimmer zal inschrijven als advocaat, verzweeg Pols voor het gemak. Toch profileerde Jeroen Pols zich dinsdag wel als advocaat en wraakte hij persoonlijk de voorzitter van het gerechtshof, toen zij hem dreigde de zaal uit te zetten.
De Bredase advocaat Gerben van de Corput, die Viruswaarheid formeel als raadsman bijstaat, leek tijdens de zitting wel een soort stroman en kwam amper aan het woord. Volgens Van de Corput is dat beeld van een marionet onjuist. „Willem en Jeroen zijn veel beter thuis in de virusmaterie dan ik. (…) Ik zorg voor de juiste procedures en dat de stukken op tijd zijn. Dat is mijn werk en daar word ik ook netjes voor betaald”, aldus Van de Corput afgelopen week in BN De Stem.
Zelf wil Pols niets zeggen over zijn verleden. Ook niet als De Volkskrant hem er deze week naar vraagt vanwege een profiel in de krant. „Wat maakt het uit. Dat was twintig jaar geleden. Het heeft me gevormd en is onderdeel van me.” Ook een vraag over vastgoed van hem en Engel in Duitsland, voor een deel verhuurd aan sekswerkers, wil Pols amper beantwoorden. „We zijn daar met een project begonnen om de branche die in een smoezelige hoek zit transparant te maken”, aldus Pols.
Als De Telegraaf hem vrijdagochtend telefonisch vraagt te reageren op zijn veroordeling in de Camaro-zaak en waarom hij die aan de buitenwereld verzwijgt barst een tirade los, waarin doorschemert dat Pols in de vraagstelling vooral een nieuw complot ziet. Op een later toegezonden lijst met aanvullende vragen reageert Pols weer woedend, nadat hij vrijdagmiddag voor het Hof in Den Haag opnieuw de zaak van Viruswaarheid bepleitte.
„Ik zie niet de relevantie van de vragen, die u ongetwijfeld ingefluisterd zijn door justitie”, briest Pols. „Ik heb mijn straf uitgezeten en waarom zou ik daar iets over moeten vertellen aan de buitenwereld? Ik ben niet een van de leiders van Viruswaarheid, ik ben Viruswaarheid en zal blijven strijden tegen de overheid. Hoe ik nu aankijk tegen cokehandel? Ik vind dat gebruik en handel in cocaïne moet worden vrijgegeven. Mensen moeten zelf maar beslissen of ze coke willen gebruiken.”