Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Wil je even gezellig kletsen of dat ene grappige (auto)filmpje delen? Dat kan hier.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 20 okt 2019, 14:53

In Nederland is het reeds crisis; de boeren, de bouw, de burger, het stikstof en klimaat geneuzel raakt iedereen. Of dat op zich nog niet voldoende is speelt mondiaal het volgende;

‘Radicale onzekerheid’ verlamt de wereldeconomie
Jaarvergadering IMF De politieke vooruitzichten in de wereld zijn zo ongewis dat het ten koste begint te gaan van de welvaart. Intussen blijft de slagkracht van het IMF beperkt.
Maarten Schinkel
20 oktober 2019 om 14:04
Leestijd 4 minuten

Kristalina Georgieva (links), Christine Lagarde (midden) en Antonio Guterres (rechts) tijdens de de jaarvergadering van het Internationaal Monetair Fonds in Washington.
Kristalina Georgieva (links), Christine Lagarde (midden) en Antonio Guterres (rechts) tijdens de de jaarvergadering van het Internationaal Monetair Fonds in Washington.
Foto Stephen Jaffe / AFP
Geen wapenstilstand, maar vrede in het handelsconflict tussen de Verenigde Staten en China. Dat wenste directeur Kristalina Georgieva van het Internationaal Monetair Fonds dit weekeinde tijdens de jaarvergadering van het Internationaal Monetair Fonds in Washington.

Haar verzuchting kenmerkte de sfeer bij het internationaal economisch overleg, waar ministers van financiën, centrale bankiers en financiers uit 189 landen samenkomen. Want de wereldeconomie staat in de wachtstand. Er wordt gewacht op een daadwerkelijke oplossing van alle handelsconflicten die de regering-Trump is aangegaan. Op Brexit, in welke vorm dan ook. Op duidelijkheid over alle geopolitieke spanningen van dit moment. Op het verloop van de afzettingsprocedure van president Trump die in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden is gestart en die in een stroomversnelling lijkt te raken.

Al die onzekerheid knaagt aan het vertrouwen van ondernemers en beleggers. Het IMF schaalde zijn prognose voor de wereldeconomie in 2019 terug tot nog maar drie procent economische groei, het laagste sinds de financiële crisis. Voor 2020 staat een herstelletje tot 3,4 procent in de boeken, maar buiten het IMF zelf geloven veel voorspellers bij economische en financiële instellingen daar inmiddels al niet meer in.


Lees ook: Zwakste groei wereldeconomie in tien jaar

Uitstellen van beslissingen
De chef-econoom van het IMF Gita Gopinath zei dat alleen al het Amerikaans-Chinese handelsconflict de wereldeconomie tussen 2018 en 2020 0,8 procent economische groei kost. En dat is niet zozeer toe te schrijven aan de handelsbarrières en -tarieven zelf. Het gaat om het wachten. Om het uitstellen van investeringsbeslissingen. Over de onzekerheid over productielocaties.

Mervyn King, de voormalige topman van de Britse centrale bank, noemde de situatie in de wereld er een van ‘radicale onzekerheid’. Dat moet letterlijk worden genomen. Onzekerheden zijn een spookbeeld voor een econoom. Met risico’s valt te werken, ze zijn te herkennen en te beprijzen. Met onzekerheden kun je niets. „Radicale onzekerheid”, zei King, tegenwoordig hoogleraar in Londen en New York, „betekent dat we ons niet kunnen verlaten op economische modellen die kennis veronderstellen die we niet kunnen hebben”.

King wees erop dat het herstel na de Grote Recessie van 2008 veel minder sterk is dan dat na de Grote Depressie van de jaren dertig. De economische groei per hoofd van de bevolking zou tot aan 2028 5,5 procent per jaar moeten bedragen om het verschil nog goed te maken. En die kans is verwaarloosbaar. De economische crises van de jaren dertig en de jaren zeventig, toen de economische theorie niet toereikend bleek om te verklaren wat er aan de hand was, leidden tot een verlies van vertrouwen in de vrije markt en democratie. Die reflex is er ook in de nasleep van de crisis van 2008. Nóg een financiële crisis daar overheen, zei King, kunnen we ons niet meer permitteren. Maar een nieuwe kijk op de economie, een nieuw recept zoals na de vorige crises werd geformuleerd, is er nog niet. Geen nieuwe John Maynard Keynes, geen nieuwe Milton Friedman.

Tegenstrijdigheden
Alle zeilen moeten bij, zei IMF-directeur Georgieva. Maar hoezeer de grenzen van het huidige beleid worden verkend, bleek uit de tegenstrijdigheden die het IMF zelf uitstraalde. Chef-econoom Gopinath gaf op dinsdag tijdens de presentatie van de nieuwe IMF-ramingen haar zegen aan het steeds ruimere monetaire beleid van centrale banken, en riep landen die zich dat kunnen permitteren op tot een soepeler begrotingsbeleid. Maar een dag later liet hetzelfde IMF zich van een heel andere kant zien. De afdeling financiële stabiliteit sloeg alarm over zeepbellen als gevolg van de lage rentes en de ‘draaiende geldpersen’ van de centrale banken. En de afdeling begrotingsbewaking waarschuwde in de halfjaarlijkse Fiscal Monitor voor te hoge staatsschulden.

Dat ook de scheidend president van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi, tegenover de IMF-vergadering wees op het risico van zeepbellen op de Europese beurzen en onroerend-goedmarkten, werd door sommige aanwezigen overigens gezien als een hogere vorm van ironie. Juist vorige maand drukte Draghi er bij de ECB nog een extra renteverlaging én een herstart van het opkopen van staatsobligaties door.

Het voorlopige antwoord in Washington op alle onzekerheden was het koesteren van organisaties als het IMF en de Wereldbank als de fora waarin in ieder geval nog vrij van gedachten wordt gewisseld door de internationale beleidsmakers. En dat blijkt nodig. Vlak na de crisis van 2008 stond de groep van zeven belangrijkste industrielanden, de G7, zijn functie als besluitvormer af aan de G20, een veel bredere groep van landen die belangrijk zijn voor de wereldeconomie, waaronder ook China en bijvoorbeeld Saoedi-Arabië. Maar na een veelbelovend begin lijkt de G20 weg te zinken, ook omdat de VS er weinig moeite in steken.

Golfresort
De regering-Trump lijkt, als overleg dan toch moet, de voorkeur te geven aan de G7. Juist donderdag kondigde Trump aan het volgende overleg van dat forum te organiseren in zijn eigen golfresort in Florida. Nadat daar een storm van kritiek over losbrak, trok Trump het plan zaterdag weer in, na „geschifte en irrationele vijandigheid van zowel de media als de Democraten”, aldus een tweet van de president.

Zijn de Wereldbank (de wereldwijde ontwikkelingsbank) en het IMF slagvaardig genoeg om de wereldeconomie door de periode van ‘radicale onzekerheid’ te helpen laveren? „In een steeds meer gepolariseerde wereld is de Wereldbank een goede plek om toch tot overeenstemming te komen”, zei de Nederlander Axel van Trotsenburg, sinds vorige week de tweede man bij de Wereldbank desgevraagd. „Er zijn zoveel grensoverschrijdende problemen, en als internationale organisatie moet je dat begrijpen.” Opvallend is dat de Wereldbank de afgelopen tijd een recordhoeveelheid nieuwe fondsen wist aan te trekken, en de ‘oorlogskas’ goed is gevuld.

Van Trotsenburg wijst er op dat er wel eerder perioden zijn geweest van moeizame internationale verhoudingen. „Er was de Koude Oorlog, er was een periode dat er geen relatie van de buitenwereld was met China, de boycot van Zuid-Afrika. Door perioden zijn we ook gegaan.” Op de vraag hoe je dat doet, haalt Van Trotsenburg de Franse staatsman Talleyrand aan: „Dédramatiser la situation”.


Lees ook: IMF: financiële stabiliteit in gevarenzone
Slagkracht
Zowel de Wereldbank als het IMF hebben de laatste jaren aangedrongen op hogere financiële bijdragen van lidstaten, om meer te kunnen doen. De VS deden gewoon mee aan de nieuwe fondsen voor de Wereldbank, bij het IMF ligt dat anders. Dat heeft omgerekend een kleine 600 miljard euro aan door de lidstaten ingelegd vermogen, hetgeen eigenlijk verdubbeld zou moeten worden om genoeg slagkracht te hebben bij een volgende crisis. Die verdubbeling met 600 miljard euro is er in 2016 weliswaar gekomen, maar niet in ideale vorm: er kwamen alleen leningen, geen nieuw kapitaal. Het gaat om een multilaterale kredietlijn van meerdere landen tegelijk (New Arrangement to Borrow), plus bilaterale kredieten van vermogende lidstaten, waaronder Nederland.

Beide regelingen lopen af, en worden verlengd. Maar het zou beter zijn als de kapitaalinleg van de lidstaten, de quota, met 600 miljard euro zou worden opgeschroefd. Dat ligt echter lastig. Het kan gepaard gaan met een verandering van de stemverhoudingen en meer macht voor opkomende landen, met name China. De Verenigde Staten, die dan hun blokkerende minderheid in het IMF zouden kunnen verliezen, houden dat tegen.

En dus, terwijl de internationale bewakers van de financiële stabiliteit steevast aandringen op méér eigen vermogen voor financiële instellingen, moet het IMF zijn taken blijven verrichten met voor de helft geleend geld. Zo blijven de oude machtsverhoudingen van vlak na de Tweede Wereldoorlog, toen het IMF en de Wereldbank werden opgericht, in beide instellingen intact. Terwijl de radicale onzekerheid de buitenwereld in sneltreinvaart verandert.

Bron; Volkskrant.nl

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 26 okt 2019, 18:30

Hielke schreef: 11 okt 2019, 20:07 100% met Romo eens.

Incompetentie EU is schokkend.


Hier nogmaals perfect beschreven;

De wereld verandert, de NAVO ruziet en Europa heeft geen antwoorden
Syrië
Commentaar
Geopolitieke verschuivingen zijn doorgaans een kwestie van lange adem. Nieuwe machten komen langzaam op, oude machten geven hun bevoorrechte positie slechts tegenstribbelend prijs. China had er decennia voor nodig om langszij te komen bij de VS; de krachtmeting kan nog decennia duren.

Soms gaan machtswisselingen echter met een schok, laat één gebeurtenis zien hoe de wereld is veranderd of kán veranderen. De Turkse invasie in noord-Syrië was uit humanitair oogpunt een tragische vergissing. In een land dat al jaren gebukt gaat onder een complexe meer-fronten oorlog werd opnieuw gevochten en sloegen tienduizenden op de vlucht. De invasie dwarsboomde bovendien de strijd tegen IS en mogelijk zijn in de chaos IS-strijders ontsnapt. De inval liet ook zien hoe snel machtsverhoudingen verschuiven, hoe fragiel bondgenootschappen zijn, hoe instabiel de wereld is geworden.

Turkije had er geen geheim van gemaakt. Het zag de situatie aan zijn lange zuidgrens met Syrië als een veiligheidsrisico. De Koerdische strijders die in noordoost Syrië, met steun van de VS, de dienst uitmaakten zijn in Turkse ogen terroristen. Turkije had er jaren tegen geprotesteerd dat de VS de Koerden hadden bewapend in de strijd tegen IS. Nu het kalifaat was opgerold sprak Ankara met de VS én in het openbaar over de wens een bufferzone in te richten aan de grens. De Koerden moesten het veld ruimen en plaats maken voor te repatriëren Syrische vluchtelingen die nu in Turkije wonen. Dat Turkije de grens overstak laat zien hoe sterk president Erdogan zich voelt.

Turkije maakte handig gebruik van de chaos in Washington. Het buitenlands beleid van de grootmacht is verkommerd tot het persoonlijke instrument van een impulsieve isolationist die niet geeft om consistent beleid. President Trump is een uitgesproken voorstander van sterke staten, heeft een aversie tegen het multilaterale stelsel en laat zich, naar eigen zeggen, liever leiden door zijn onderbuik dan door lange briefings van experts. De combinatie van impulsiviteit en onderbuik moest een keer tot ongelukken leiden.

Trump wil niets liever dan Amerikaanse militairen terugtrekken uit Syrië. Trump ziet Syrië, niet zonder reden, als een verloren zaak. Toen president Erdogan belde om de inval te bespreken hield Trump hem niet tegen. Pas nadat NAVO-bondgenoten en vooraanstaande Republikeinen de veldtocht veroordeelden en wezen op de risico’s probeerde Trump Turkije tot de orde te roepen. Hij stuurde zijn vice-president en zijn minister van buitenlandse zaken naar Turkije om Erdogan tot een staakt-het-vuren te overreden.

Nadat de Amerikanen eerst ruimte hadden gemaakt voor de Turkse invasie en vervolgens de ergste uitwassen met een staakt het vuren hadden ingedamd, wendde Turkije zich tot de eigenlijke machthebber in de regio: Rusland. In Sotsji werd begin deze week een bescheiden bufferzone afgesproken en kwamen Rusland en Turkije gezamenlijke patrouilles overeen. Rusland had zich na de overwinning van de Syrische president Assad al opgeworpen als leider van het debat over de toekomst van Syrië, nu speelt het een cruciale rol aan de Turks/Syrische grens. Waar de VS ruimte laten, nemen Turkije en Rusland die maar al te graag over. Rusland laat zich inmiddels ook in de rest van het Midden-Oosten zien en deze week ontving president Poetin veertig Afrikaanse leiders in Sotsji.

De regio die groot belang heeft bij een stabiel Syrië, bij de strijd tegen de restanten van IS en bij opsluiting en berechting van IS-strijders, is Europa. De Europese invloed was omgekeerd evenredig aan het Europese belang.

Europa liet zich overdonderen, kwam vervolgens niet verder dan boze woorden en het tijdelijk opschorten van wapenleveranties. Europa wilde de militaire rol van de VS in noord-Syrië niet overnemen, Europa heeft geen oplossing voor de tienduizenden IS’ers in kampen. Europese landen kapittelden Turkije deze week nogmaals op een NAVO-vergadering, maar hebben daar geen machtsmiddelen om ander gedrag af te dwingen.

De Duitse minister van defensie Annegret Kramp-Karrenbauer presenteerde een halfbakken plan voor een bufferzone op basis van een VN-mandaat. Het ‘plan’ roept veel vragen op. Waarom zou Rusland in de Veiligheidsraad akkoord gaan met een VN-missie in een gebied waar Rusland en Turkije net afspraken gemaakt hebben? Europese reacties op Duitse initiatief waren dan ook vriendelijk-terughoudend. Het was schrijnend dat Europeanen desondanks opgelucht constateerden dat het er toch maar mooi een Europees idee op tafel lag.

Bron; NRC.nl

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 30 okt 2019, 09:51

Nogmaals, op zeer realistische en pijnlijke wijze, het morele failliet van de onmachtige EU benoemd en geduid;
De onmacht van Europa is een eigen keuze


Hoe mooi waren de dagen dat de ene dictatuur na de andere omver werd geblazen door burgers die genoeg hadden van de onvrijheid en de schaarste. Wie de eindeloze wachtrijen voor melk of boter in een winters Warschau had meegemaakt, kon navoelen hoe groot het verlangen was om te ontsnappen aan de grauwe dwingelandij. Het waren dagen vol ongeloof.
Dertig jaar na de val van de Muur ligt de wereld er heel anders bij dan de euforie van dat moment deed vermoeden. Het zogenaamde vredesdividend is allang opgesoupeerd: de gedachte dat we na het einde van het Warschaupact flink konden bezuinigen op veiligheid, lijkt iets uit een ver verleden toen hardop werd gedroomd over het ‘einde van de geschiedenis’.
De onmacht van de Europese Unie wordt pijnlijk blootgelegd door de Turkse president Erdogan. Die heeft Brussel in een houdgreep met zijn dreigement: „We zullen de poorten openen en 3,6 miljoen vluchtelingen jullie kant op sturen.” We zien nu een continent dat na het einde van de Koude Oorlog nooit zijn verantwoordelijkheid onder ogen heeft gezien.
Angela Merkel legde in het najaar van 2015 op de Duitse televisie uit dat grenzen trekken in de 21ste eeuw ondenkbaar was. Sterker nog: ze was opgegroeid in Oost-Duitsland en wilde nooit meer muren terugzien. Die vereenzelviging was onterecht: muren willen het verkeer van mensen blokkeren, grenzen zijn er om dat verkeer te reguleren.


Niet veel later sloot Merkel een deal met Erdogan over het tegenhouden van vluchtelingen. De veronderstelling was dat de autoritaire leider van Turkije wel grenzen kan waarborgen, wat het liberale Europa blijkbaar niet kan. Maar het ging niet om onmacht, het ging om morele verlegenheid: we willen graag humanisme uitdragen zonder het realisme dat erbij hoort.
De gevolgen van deze hypocrisie zijn zichtbaar. Erdogan krijgt nu de vrije hand om in buurland Syrië dood en verderf te zaaien onder Koerden. De Europese Unie struikelt over hooggestemde verklaringen, maar doet niets uit angst voor een nieuwe vluchtelingencrisis. Verkiezingen – afgelopen zondag nog in Thüringen – laten zien dat de vorige crisis nog doorwerkt.
Ondertussen loopt de opvang van asielzoekers in Nederland weer spaak. Zo gaat het al decennia – de cyclus van opbouw en afbraak van voorzieningen blijft zich herhalen. Dat gaat ten koste van het publieke vertrouwen: er is zeker bereidheid om oorlogsvluchtelingen op te nemen, maar die bereidheid moet worden onderhouden door duidelijke keuzes.
Ook de schrijver Geert Mak stelt vast dat het inlevingsvermogen overvraagd kan worden. In een mooi interview naar aanleiding van Grote verwachtingen, zijn nieuwe boek over Europa, zegt hij: „Vluchtelingen en migranten lopen nu hopeloos door elkaar.” Volgens hem bestaat een flink deel van de mensen die vluchtelingenstatus aanvragen uit migranten die zich economisch willen verbeteren. (Knack, 23/10).
Mak pleit voor een „volwassen migratiebeleid” en daar hoort een andere omgang met grenzen bij. Hij spreekt vooral het progressieve volksdeel aan: „links is ronduit wereldvreemd in het migratiedebat”. Ik zou zeggen dat het zowel bij ‘links’ als ‘rechts’ ontbreekt aan oriëntatie. Dat heeft te maken met ‘1989’, toen we droomden over een wereld zonder grenzen. Maar ergens komen macht en moraal elkaar weer tegen.
Het overbruggen van de afstanden tussen Oost en West gaat minstens evenveel tijd kosten als de Frans-Duitse verzoening na 1945. Dat was het beschavingswerk van generaties. Maar kunnen we ons een betere opdracht wensen in deze tijd? Ik denk het niet: de verzoening van beide delen van Europa is nog steeds een grote bijdrage aan vreedzame verhoudingen in de wereld.
Mak pleit ervoor om terug te gaan naar een ‘kern-Europa’ van minder landen die meer met elkaar doen (Vrij Nederland, 24/10). Deze benadering confronteert ook Nederland met een dringende vraag: hoeveel bewegingsvrijheid willen we opgeven in zo’n kleinere unie met Duitsland en Frankrijk? En gaan die grote landen het eens worden?
Een belangrijk bezwaar is dat wanneer West-Europa een kring van gelijkgestemden opzoekt, de kwetsbare landen in het Oosten nog minder bescherming krijgen dan ze nu al hebben. In een omgeving vol gewelddadig conflict zou dat de verdeeldheid aanwakkeren. In de geschiedenis van deze landen keert het gevoel telkens terug dat men in de steek is gelaten. Dat mag niet de slotsom zijn, dertig jaar na de grootse revolutie van 1989.
Paul Scheffer is hoogleraar Europese studies.

Reageren
Bron; NRC.nl

Gebruikersavatar
///Joost
Berichten: 11738
Lid geworden op: 21 nov 2010, 00:26
Locatie: Uit lockdown

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door ///Joost » 07 nov 2019, 10:39

https://www.nu.nl/games/6009484/china-v ... gamen.html

En dan denken we dat Nederland naar de haaien is. China vond ik al een 'vreemd' land, maar dit zijn gewoon enge praktijken. Ik begrijp die Hong Kongers wel.

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 07 nov 2019, 21:06

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b344bbff/

In een eerste reflex dacht ik; Macron heeft gelijk, bij nader inzien heeft ie toch ook enorm boter op het hoofd!

De VS heeft afgelopen zomer bij de hele EU lopen lobbyen om manschappen naar de Noordelijk Syrische grens te krijgen. de EU (waaronder NL en De gaven niet thuis) de VS moest het maar alleen oplossen.

De VS trokken vervolgens de troepen terug, het belerende vingertje van de EU dat dit niet kon, het toetje nu van Macron.

We moeten ons collectief de ogen uit de kop schamen. Als EU regering leiders volgend jaar met droge ogen bij een WO2 herdenking durven te staan moeten er gelijk mannen in witte pakken de zooi opsluiten van wege volstrekte ontoerekeningsvatbaarheid.

De NAVO is idd hersendood, dankzij de EU

Mike R32
Berichten: 6276
Lid geworden op: 01 mar 2007, 12:03
Auto: 292PS/402,7NM/6.600U/pm.
Locatie: Noord Oost boven Opatija.

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Mike R32 » 07 nov 2019, 22:00

Vanaf dat ik het me kan herinneren ontbreekt het de EU aan leiderschap.


Mike R32
Berichten: 6276
Lid geworden op: 01 mar 2007, 12:03
Auto: 292PS/402,7NM/6.600U/pm.
Locatie: Noord Oost boven Opatija.

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Mike R32 » 08 nov 2019, 18:07

romo schreef: 07 nov 2019, 21:06 https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... ~b344bbff/

In een eerste reflex dacht ik; Macron heeft gelijk, bij nader inzien heeft ie toch ook enorm boter op het hoofd!

De VS heeft afgelopen zomer bij de hele EU lopen lobbyen om manschappen naar de Noordelijk Syrische grens te krijgen. de EU (waaronder NL en De gaven niet thuis) de VS moest het maar alleen oplossen.

De VS trokken vervolgens de troepen terug, het belerende vingertje van de EU dat dit niet kon, het toetje nu van Macron.

We moeten ons collectief de ogen uit de kop schamen. Als EU regering leiders volgend jaar met droge ogen bij een WO2 herdenking durven te staan moeten er gelijk mannen in witte pakken de zooi opsluiten van wege volstrekte ontoerekeningsvatbaarheid.

De NAVO is idd hersendood, dankzij de EU
BERLIJN (ANP/RTR) - De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo vindt dat de NAVO moet veranderen, omdat de organisatie anders overbodig wordt. Dat zegt hij een dag nadat de Franse president Emmanuel Macron de militaire organisatie "hersendood" noemde.

Pompeo noemde de NAVO donderdag nog enorm belangrijk, maar zei vrijdag dat er verandering nodig is na zeventig jaar. "De NAVO moet het hoofd bieden aan hedendaagse uitdagingen."
"Als landen denken dat ze wel het veiligheidsvoordeel van de NAVO kunnen krijgen zonder het juiste bedrag in te leggen, dan is er een kans dat de NAVO overbodig wordt", aldus Pompeo, die op bezoek is in de Duitse hoofdstad Berlijn.
Actieve rol Duitsland
Op 4 december is de volgende NAVO-top.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft de VS toegezegd dat haar land de internationale crisisbeheersing zal blijven ondersteunen. Ze verzekerde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken vrijdag in Berlijn dat "Duitsland een actieve rol wil spelen bij het oplossen van deze problemen". Ze noemde de conflicten in Afghanistan, Syrië en Libië en in Oekraïne als voorbeelden.
Pompeo prees de samenwerking met Duitsland. Hij noemde Merkel een "grote vriend van de Verenigde Staten" en zei: "Duitsland blijft een enorm belangrijke partner voor ons." De Amerikaanse minister, die sinds woensdagavond in Duitsland is, erkende ook de toenemende en sterke bijdrage van Duitsland aan de NAVO.

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 08 nov 2019, 18:40

^Daaruit;

"Als landen denken dat ze wel het veiligheidsvoordeel van de NAVO kunnen krijgen zonder het juiste bedrag in te leggen, dan is er een kans dat de NAVO overbodig wordt", aldus Pompeo,

Zo is het precies, geen woord Spaans, Fries of wat voor taal dan ook; duidelijk, helder, eerlijk !

De EU zijn parasitair bezig, niet voor een jaar, ook niet voor 10, maar al van af 1945

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 08 nov 2019, 23:03

ANALYSE NAVO

Macron wil Europa wakker schudden met trumpiaanse aanval op Navo
De Franse president noemde het Atlantisch bondgenootschap hersendood. Als je die vergelijking doortrekt, en er komen organen beschikbaar met de Navo als donor: zou de Europese Unie die dan willen hebben?

Arie Elshout8 november 2019, 19:06

Navo-parachutisten springen uit een Amerikaanse Air Force Hercules tijdens een militaire oefening in 2017. Beeld AFP
Met trumpiaanse botheid heeft de Franse president Emmanuel Macron de westerse alliantie op stelten gezet. De Navo is hersendood, zegt hij in een interview met het Britse weekblad The Economist. Ook weet hij niet zeker of het hart van het militaire bondgenootschap, de wederzijdse bijstandsverplichting, het nog lang zal houden.


Zij is vervat in Artikel 5 van het Navo-handvest en komt erop neer dat een aanval op een van de lidstaten wordt beschouwd als een aanval op allen. Die bondgenootschappelijke solidariteit heeft zeventig jaar lang gefungeerd als effectieve afschrikking van eventuele vijanden. Op de vraag of er nog steeds op gerekend kan worden, zegt Macron: ‘Ik weet het niet.’ Hij is er in elk geval niet gerust op, want hij voegt eraan toe: ‘Maar wat betekent Artikel 5 morgen?’

Meteen kreeg Macron van François Heisbourg, een Franse veteraan in het duidersvak, het verwijt te spreken als ‘een denktankdeskundige zonder politieke verantwoordelijkheid’. Wat een leidend politicus zegt, doet er veel meer toe dan wat een commentator allemaal roept bij gratie van de vrijblijvendheid. De woorden van machthebbers zijn geen mening maar een politiek feit. Als de president van Frankrijk openlijk vraagtekens zet bij de bijstandsverplichting, wordt dat in dank aanvaard in Moskou. Niet dat ze daar de intentie hebben de aanval te openen, maar elk scheurtje in het westerse eenheidsfront is welkom en kan politiek worden uitgebuit.

Erosie
Met de term ‘hersendood’ gaat Macron ook ver. Zelfs Navo-journalisten, die zich bewust zijn van de erosie in het bondgenootschap, zouden aarzelen deze term te gebruiken. Hersendood betekent dat alle hersensfuncties zijn gestopt en nooit meer herstellen. Macrons diagnose is dus heel definitief. Hoeveel tijd rest er nog, dokter, is eigenlijk de enige vraag die dan nog overblijft voor de familie.

Voorts laat Macron Europa ‘aan de rand van afgrond’ staan. The Economist omschrijft zijn woordkeuze als apocalyptisch. De president wil de Europeanen wakker schudden. Om te waarschuwen voor de gevolgen van een wereld volgens Trump, gebruikt hij de rabauwenretoriek van Trump. Dat is ironisch bij zo’n gepolijste man als Macron, en een bewijs te meer van de algehele verruwing van de politieke zeden.

Met zijn analyse van de internationale verhoudingen is niets mis. De Navo-landen kunnen volgens hem niet meer vertrouwen op Amerika, hun grootste beschermer. President Trump ‘keert zich van ons af’, wat pas bleek toen deze zonder overleg zijn troepen terugtrok uit Noord-Syrië. Europa moet verder opboksen tegen China, Rusland en Turkije, dat zich niets aantrekt van de kritiek op zijn inval in het Turks-Syrische grensgebied. Van binnenuit wordt Europa verzwakt door de Brexit en door politieke instabiliteit veroorzaakt door het populisme.


Parachutisten bereiden zich voor op een sprong aan boord van een Amerikaans C-17 Globemaster III vliegtuig. Beeld EPA
Noodkreet
‘Als we niet wakker worden (…) is er het aanzienlijke risico dat we op lange termijn geopolitiek verdwijnen, of op zijn minst dat we ons lot niet meer in eigen hand hebben’, aldus Macron. Vergeet de Navo en zet alle kaarten op de Europese Unie, opdat zij zich ontwikkelt tot een geopolitieke macht met een eigen leger om ‘militair soeverein’ te kunnen optreden.

De ratio van Macrons noodkreet is duidelijk, maar de ondiplomatieke verpakking zit de boodschap in de weg. Onmiddellijk nam de Duitse kanselier Angela Merkel de Navo in bescherming: de ‘hoeksteen van onze veiligheid’. Navo-chef Stoltenberg zei dat de EU ‘Europa niet kan verdedigen’.

Macron kan ook niet alle schuld voor de problemen in het westerse bondgenootschap bij Trump en de Navo leggen. De defensie-inspanningen van de meeste Europese landen blijven onder de maat. Toen de Amerikanen dit voorjaar verzochten om militaire bijstand in Syrië en de Perzische Golf, gaven zij geen sjoege. Juist hier had Macron met daden in plaats van woorden leiderschap kunnen tonen door met een grondmissie in Syrië de EU militair op de kaart te zetten. Voorts is hij zelf als geopolitieke speler nog ongeloofwaardig. Hoewel velen pleiten voor een EU-lidmaatschap van Albanië en Noord-Macedonië, om te voorkomen dat de Balkan in de invloedssfeer komt van Rusland, Turkije en China, blijft Macron zich daartegen verzetten.

Als de Navo inderdaad ‘hersendood’ is, blijft het de vraag of de EU ontvankelijk is voor haar donororganen.
Bron; Volkskrant.nl



Op een dag weet je het, je wordt commentator :lol:

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 08 nov 2019, 23:08

Mooie beschouwing waarom de hedendaagse democratie op sterven na dood is, zeer verhelderend;


‘Macron is totaal in de war’
Pierre Rosanvallon Niemand begrijpt de opkomst van populisme en de gele hesjes beter dan deze Franse historicus en socioloog. „Iedereen vindt de kloof tussen arm en rijk zorgelijk, tegelijk is er vraag naar minder belastingen”.
Peter Vermaas
7 november 2019
Leestijd 6 minuten

Ook Pierre Rosanvallon was uitgenodigd toen de Franse president Macron in maart tientallen intellectuelen naar het Élysée liet komen om de crisis rond de gele hesjes te analyseren. Sociologen, historici en filosofen van naam mochten in de Salle des Fêtes allen één stelling poneren, waarna de president uitvoerig reageerde. Heel uitvoerig. De bijeenkomst begon om zes uur ’s avonds en duurde tot na twee uur ’s nachts. Macron stuiterde door, veel intellectuelen zaten te knikkebollen.

Maar historicus en socioloog Rosanvallon (71), bij uitstek een wetenschapper die over veel aspecten van de gele crisis al jaren nadenkt, sloeg het aanbod af. Het ‘Grand Débat’ zoals Macron dat in alle geledingen van de samenleving verordonneerd had, was voor hem niet meer dan een reeks ‘uitlegsessies’ gebleken, zegt hij. „Ik heb gezegd dat er best wat dingen zijn die ik de president wil vertellen, maar niet zo. Ík ben niet de scholier hier, híj moet terug naar school. Die urenlange ontmoetingen waren spectaculair. Maar het waren geen debatten, maar colleges.”


Lees ook deze verhelderende column van Caroline de Gruyter: Een parlement voor de onzichtbaren
Al sinds de jaren zeventig bestudeert Rosanvallon het functioneren van de democratie. Dat deed hij eerst in dienst van de van oorsprong christelijke vakcentrale CFDT die, net als Rosanvallon zelf, was bekeerd tot het sociaal-democratische ‘deuxième gauche’ van de latere premier Rocard: links, maar zonder revolutionaire franje. Het huidige parlementaire systeem, betoogt hij in een reeks boeken, volstaat niet meer om te begrijpen wat er in de steeds complexere en meer gefragmenteerde samenleving gebeurt. In de net verschenen bundel De democratie denken: werk in uitvoering zijn de inleidingen van zijn belangrijkste werken nu vertaald.

„Ik begrijp dat ze in het Élysée redeneerden dat er iets moest gebeuren”, zegt Rosanvallon in zijn kantoor in het eminente Collège de France in Parijs over Macrons reactie op het democratisch onbehagen van de hesjes. „Ze zeiden dat ze zich niet gehoord voelden, dus het was goed om naar het land te luisteren.” Duizenden Fransen lieten hun grieven achter op websites en in registers in gemeentehuizen. Alles staat nu online. „Het probleem is dat er geen echte synthese is gemaakt”, zegt Rosanvallon. „En ná het Grand Débat zijn geen concrete voorstellen gedaan om de werking van de democratie te verbeteren.”

Het was, zegt hij, wat hij zelf in 2014 geprobeerd heeft beter te doen. Vanuit zijn denktank La République des Idées zette hij het project ‘Raconter la vie’ op. Burgers werd gevraagd over hun leven te vertellen om tot een „narratieve democratie” te komen. Het door hem opgestelde begeleidende manifest, Le parlement des invisibles (het parlement van de onzichtbaren), klinkt als een vooraankondiging van het gele burgerprotest dat Frankrijk nu al een jaar bezig houdt. ‘Een indruk verlaten te zijn brengt veel Fransen tot wanhoop’, schreef hij. ‘Ze voelen zich vergeten, onbegrepen, niet gehoord. Het land, in één woord, voelt zich niet vertegenwoordigd.’


In Houellebecqs laatste roman ontploft Frankrijk, uit onbehagen over de EU, de elite en de globalisering. (●●●●●) Lees ook: Niemand in het Westen zal nog gelukkig zijn
De gele hesjes hebben u dus niet verrast.
„Je kunt moeilijk achteraf zeggen dat je niet verrast was. Maar wat vaststaat is dat mensen wereldwijd uiting geven aan wat ik democratische teleurstelling noem. Dat is gekoppeld aan protest tegen ongelijkheid. Die beweging is universeel, al kunnen de werkelijkheden per land verschillen. Democratische teleurstelling kan het gevolg zijn van autoritaire dreiging, zoals in Hongkong, of gelieerd zijn aan een situatie waarin een regime is uitgeput, zoals in Algerije. In meer solide democratieën als Frankrijk zie je een ander fenomeen: het afnemende democratische rendement van verkiezingen.”

Wat bedoelt u daarmee?
„Verkiezingen waren het hart van het politieke leven. Ze werden geacht de vertegenwoordiging van de samenleving te organiseren, de macht te legitimeren en, dankzij politieke programma’s, perspectief te bieden op actie. Vandaag zijn die drie pijlers deels ingestort. Dat is niet alleen omdat politici opgebruikt zijn of aan slijtage onderhevig. Het fenomeen gaat dieper. Je ziet zelfs in landen waar relatief recent verkiezingen zijn geweest dat de macht alweer in problemen komt. Het gaat dus om structurele factoren.”


Foto: Benjamin Girette
Zoals?
„De samenleving laat zich niet meer definiëren door sociale omstandigheden die bepalen wat voor beroep je hebt of hoeveel je verdient, maar eerder door structurerende sociale situaties met een meer individuele relatie tot het bestaan. Bijvoorbeeld, en dat zag je bij de gele hesjes: of je een grote afstand moet afleggen naar je werk. Of dat je een verwoestende privé-gebeurtenis hebt meegemaakt, zoals scheiding of ziekte. Of dat je geïsoleerd leeft. Voordat de hesjes zich ook gingen uitspreken over sociale omstandigheden, refereerden ze vooral aan sociale situaties: eenzaamheid of overheidsdiensten die steeds verder weg zitten.”

Waar leidt dat toe?
„Er zijn veel variabelen die het sociale leven structureren. Maar de mensen die ons besturen zien ze niet omdat ze kijken naar gemiddelden in peilingen en statistieken. De verhoging van de brandstofprijs, zoals de regering die wilde, was vreselijk voor mensen die ver van hun werk wonen. Maar in de statistieken lijkt het een kleine maatregel. Bij de gele hesjes zag je bovendien vaak tegengestelde sentimenten: kleine ondernemers keerden zich tegen bureaucratie, tegen te veel staat dus. Andere mensen vonden juist dat er te weinig staat in hun leven was. De gele hesjes vormden zo een gemeenschap van individuele situaties: mensen die collectief het gevoel hadden dat met hun particuliere situatie geen rekening werd gehouden. Het doel van de democratie, kun je zeggen, is het in woorden vertalen van wat mensen doormaken. Maar de politiek is daartoe niet meer in staat. De klassenstrijd was een stuk makkelijker.”

Het is een mythe dat burgers passief zijn geworden.
Verkiezingen moeten ook de uitvoerende macht legitimeren. Waarom werkt dat volgens u niet meer?
„Wie een meerderheid heeft, krijgt toestemming om te besturen. Maar burgers geven niet meer zo’n tijdelijke vergunning af. Ze willen permanent de acties van de regering controleren. Er is een steeds bredere vraag naar continue democratie. Het is een mythe dat burgers passief zijn geworden: ze demonstreren, lanceren petities en roeren zich op andere manieren. De gele hesjes zijn het bewijs. Die uitdrukking van wantrouwen is aan de ene kant schadelijk voor instituties, maar heeft ook een positieve kant omdat er een groeiende vraag naar transparantie uit spreekt. Maar het holt de functie van verkiezingen uit. Het politieke bestaan is steeds vluchtiger en draait om permanent reageren op crises, noodsituaties en gebeurtenissen.”


Lees ook: Dit zijn vier manieren om het populisme in Europa te begrijpen
Dit leidt tot ‘presidentialisering’, schrijft u in ‘Le Bon gouvernement’ (2015).
„Politieke programma’s spelen steeds minder een rol omdat de uitvoerende macht het bestuur domineert en de wetgevende macht, het parlement, minder invloed heeft. Het draait om personen.”

Geldt dat niet vooral voor Frankrijk?
„Het populisme is bij uitstek verbonden aan de vraag naar sterkere persoonlijkheden, partijen en programma’s zijn gediskwalificeerd. Steeds vaker worden mensen gekozen die tot dan politiek onbekend waren. Kijk naar Oekraïne [waar de komiek Zelensky president werd]. Dat is verbluffend. Maar het geldt ook voor Macron, die tot 2016 onbekend was. Of voor Trump, al was die als persoon natuurlijk al wel aanwezig. Nieuwigheid is een voordeel en dat destabiliseert de politiek.”

Sinds 30 jaar zie je dat in veel landen een grote groep net boven het minimumloon zit en dat een hele kleine groep daar ver boven leeft.
U zei: de democratische desillusie gaat gepaard aan onvrede over ongelijkheid.
„Sinds 30 jaar zie je dat in veel landen een grote groep net boven het minimumloon zit en dat een hele kleine groep daar ver boven leeft. Iedereen vindt dat zorgelijk, maar oplossingen zijn niet in zicht. Sterke momenten van solidariteit en sociale opbouw zijn in de geschiedenis vaak gelieerd aan verwoestende evenementen. Dollars moeten ook sterven voor het vaderland, zei een Amerikaans politicus begin de 20ste eeuw om zelfs Amerikanen inkomstenbelasting te laten betalen. In Europa was het na de Tweede Wereldoorlog mogelijk een welvaartsstaat op te zetten omdat er een gevoel van sociale schuld was. Dat heb je nu niet. Sterker, er blijft ondanks zorgen over ongelijkheid juist vraag naar minder belastingen.”

Kunnen we de democratie repareren?
„De gele hesjes denken dat het referendum een wonderoplossing is. Maar dat is een populistische utopie. Alsof burgers meteen zouden doorzien wat het algemeen belang is, tegenover bijvoorbeeld lobby’s. Groot nadeel van referenda is dat ze vaak niet de gevolgen van de uitslag meenemen. Je kunt voor Brexit stemmen, maar welke Brexit? Wat zijn de consequenties? Het is onverantwoordelijk een referendum te organiseren als je niet serieus laat zien wat de voorwaarden zijn waarop de uitslag kan worden uitgevoerd. Burgers zoeken naar middelen om te kunnen interveniëren, om gehoord te worden. Dat kan ook anders. Als er niets is tussen zwijgen en een referendum, dan is de democratie naar de haaien.”


Hoog tijd dat links een alternatief formuleert voor het rechtse populisme, vindt de Belgische politieke filosoof Chantal Mouffe. Lees ook: ‘In Europa is een kruistocht tegen het populisme gaande’
Frankrijk experimenteert met 150 willekeurig gekozen burgers die moeten bedenken hoe de CO2-uitstoot omlaag kan.
„Dat is positief. Niet alleen hier, maar overal zijn experimenten aan de gang met dit soort burgerjury’s. Het zijn meestal burgers die elkaar meerdere dagen zien en zo steeds beter geïnformeerd raken over de kwestie waarover ze moeten beslissen. De vraag blijft vervolgens: hoe kunnen ze dat na afloop aan de rest van de samenleving communiceren zodat er draagvlak ontstaat? Moet je die mensen op tv zetten om het uit te leggen?”

Heeft de gele crisis Macron veranderd?
„Hij had een heel heldere visie op wat hij wilde doen. Toen de tegenstand begon, heeft hij geprobeerd daar tactisch op te antwoorden. Maar een werkelijk antwoord heeft hij niet. Hij is totaal in de war, onzeker. Hij dacht eerst dat hij met autoriteit tegen de Fransen moest praten, maar dat heeft niet gewerkt. Dat ligt niet alleen aan zijn eigen tekortkomingen. Het huidige systeem, zonder echt structurerende politieke partijen, produceert haast even snel electoraal enthousiasme als diepe regeringsteleurstelling.”

CV


Pierre Rosanvallon (1948) bezet sinds 2001 de leerstoel Moderne en hedendaagse geschiedenis van het politieke aan het Collège de France. Zijn werk gaat over de geschiedenis van de democratie, de rol van de staat en sociale rechtvaardigheid. Hij zette in 2002 de denktank La République des idées op.
Bron; NRC.nl

Robin
Berichten: 51206
Lid geworden op: 01 feb 2006, 15:51
Locatie: Juinen

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Robin » 20 nov 2019, 12:53

Een paar roetveegpieten naar ex Swaziland en deze man eerst met de roe en dan in de zak mee naar Spanje.
https://www.ad.nl/auto/zijn-land-crepee ... ~af3d8a60/

Volgens mij is deze man ook geschminkt, en onderhuids gewoon 'n witte, kan niet anders!

Online
Gebruikersavatar
Bram
Berichten: 15826
Lid geworden op: 03 nov 2006, 15:04
Auto: Skoda SuperB gezinscontainer
Locatie: Breda

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Bram » 22 nov 2019, 00:23

Walgelijk figuur ben je dan zeg.

Gebruikersavatar
Luco
Berichten: 27808
Lid geworden op: 09 mar 2011, 22:16

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Luco » 22 nov 2019, 07:43

Robin schreef: 20 nov 2019, 12:53 Een paar roetveegpieten naar ex Swaziland en deze man eerst met de roe en dan in de zak mee naar Spanje.
https://www.ad.nl/auto/zijn-land-crepee ... ~af3d8a60/

Volgens mij is deze man ook geschminkt, en onderhuids gewoon 'n witte, kan niet anders!
Tja, als je als bevolking dit al pikt vanaf 1986, dan krijg je de regering die je verdient toch?
enige verschil met nederland is dat ze geen pc hebben om achter het toetsenbord moord en brand te roepen.

Robin
Berichten: 51206
Lid geworden op: 01 feb 2006, 15:51
Locatie: Juinen

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Robin » 22 nov 2019, 08:10

Ik wilde eigenlijk alleen maar aangeven dat er ook 'n hoop witte mensen zijn die écht niet deugen.

:coffee:

Gebruikersavatar
romo
Berichten: 26919
Lid geworden op: 04 jun 2006, 17:43
Locatie: Create a problem Incite a reaction Propose a solution The /// M-pire strikes back

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door romo » 22 nov 2019, 09:21

^kabinet :tooth:

Mike R32
Berichten: 6276
Lid geworden op: 01 mar 2007, 12:03
Auto: 292PS/402,7NM/6.600U/pm.
Locatie: Noord Oost boven Opatija.

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Mike R32 » 22 nov 2019, 09:34

Robin schreef: 22 nov 2019, 08:10 Ik wilde eigenlijk alleen maar aangeven dat er ook 'n hoop witte mensen zijn die écht niet deugen.

:coffee:
Alleen witte mensen discrimineren.

Gebruikersavatar
JP
Berichten: 31030
Lid geworden op: 13 dec 2008, 22:39
Locatie: Haringen op zuurdesem, gedoopt in een bedje van azijn, met een glaasje citroensap on the side….

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door JP » 22 nov 2019, 09:36

Ja Sinterklaas, die werkt maar een paar weken per jaar, en dan moet 'ie nog bij geholpen worden door zijn reetveegslaven.

Robin
Berichten: 51206
Lid geworden op: 01 feb 2006, 15:51
Locatie: Juinen

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Robin » 22 nov 2019, 09:42

Mike R32 schreef: 22 nov 2019, 09:34
Robin schreef: 22 nov 2019, 08:10 Ik wilde eigenlijk alleen maar aangeven dat er ook 'n hoop witte mensen zijn die écht niet deugen.

:coffee:
Alleen witte mensen discrimineren.
Klopt. Je zult maar wit geboren zijn, man. Wat een mentale last rust er dan op je schouders dat je eigenlijk niks nada noppes goed kan doen.

Maar goed, ik wil geen discussie met die toch wel zeker meer dan handvol witte mensen op 't forum hoor. I feel you.
Maar als 't elke dag 't zelfde is word je er wel flauw van denk ik?

Mike R32
Berichten: 6276
Lid geworden op: 01 mar 2007, 12:03
Auto: 292PS/402,7NM/6.600U/pm.
Locatie: Noord Oost boven Opatija.

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Mike R32 » 22 nov 2019, 10:49

Belgische filosoof: ‘Liegen over Sinterklaas schadelijk voor kinderen’

https://www.ad.nl/binnenland/belgische- ... ~aa55b10b/

Gebruikersavatar
frankie
Berichten: 2064
Lid geworden op: 23 nov 2008, 14:17
Locatie: BMW city

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door frankie » 22 nov 2019, 11:34

Jemig. Voel ik me als ouder even zwaar tekort geschoten zeg.

Robin
Berichten: 51206
Lid geworden op: 01 feb 2006, 15:51
Locatie: Juinen

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Robin » 22 nov 2019, 11:58

Mike R32 schreef: 22 nov 2019, 10:49 Belgische filosoof: ‘Liegen over Sinterklaas schadelijk voor kinderen’

https://www.ad.nl/binnenland/belgische- ... ~aa55b10b/
Maarten Boudry is sarcast/ironist van het zuiverste water.

Een beetje De Speld(die steeds minder objectief wordt en vaak naar links neigt) voor gevorderden.

Gebruikersavatar
Luco
Berichten: 27808
Lid geworden op: 09 mar 2011, 22:16

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Luco » 22 nov 2019, 12:06

Is sinterklaas niet echt dan?!!

Robin
Berichten: 51206
Lid geworden op: 01 feb 2006, 15:51
Locatie: Juinen

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Robin » 22 nov 2019, 12:27

Sinterklaas en Zwarte Piet zijn niet echt neen.

Bouterse, Bill Cosby en Mswati III zijn wél weer echt:)

Afbeelding

Gebruikersavatar
Luco
Berichten: 27808
Lid geworden op: 09 mar 2011, 22:16

Re: Wereldzaken, oorlogen, politiek, waarvan je denkt...

Bericht door Luco » 22 nov 2019, 12:31

godverdomme, weer een droom naar de klote, wat is de wereld toch hard.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: bartje325i, beske, Bing [Bot], BMWDennis, Bram, dave van marion, Hans44, Joost H., Kadett, MarcF, MParallel, sitechris, TLRS, wjt en 166 gasten