Afgelopen vrijdag een dagje op Spa Francorchamps mogen doorbrengen op uitnodiging van een werkrelatie. De beste man is trotse eigenaar van een GT3 Cup waarmee hij in de Porsche Super Sports Cup meerijdt op 'hobby'-niveau. Het balletje is eigenlijk gaan rollen nadat ik tijdens een bezoek aan zijn bedrijf mijn enthousiasme over Porsche uitte op moment dat zijn hobby ter sprake kwam. Mijn collega en ik werden uitgenodigd om ons te mengen tussen het gezelschap van bevriende coureurs waarmee hij aldaar aanwezig zou zijn.
Het weekend zou gaan bestaan uit verschillende trainingen, Cup races en Endurance races. Daar het niet onze planning was om het hele weekend op Spa aanwezig te zijn, rees bij ons al gauw de vraag welke dag het meest interessant zou zijn om hem te komen bezoeken op het beroemde circuit. Het antwoord was kort: "Zondag", aldus de GT3 Cup eigenaar. Dit was ten slotte de dag dat zowel de Cup als de Endurance races gereden zouden worden, wat voor de liefhebber een geweldig spektakel zou gaan opleveren. Als aanvulling was er wel: "...maar als jullie zelf mee willen rijden, dan moet je op vrijdag komen". Dàt besluit was snel gemaakt.
Vrijdag ochtend om 11.00u, stonden we na enige tijd zoeken rond de bijna verlaten te noemen 7 kilometer lange lap asfalt, in de pitbox waar we onze relatie aantroffen. Het bleek de ex-pitbox van F1 icoon Kimi Raikkonen te zijn! Een leuk detail. De betreffende box was gevuld met niet één, niet twee of drie, maar vier stuks Porsches met gigantische achterspoiler. Het type waarop een XXXL overhemd zonder moeite gestreken zou kunnen worden. Deze wonderlijke combinatie van kunststof (of carbon?!) en aluminium achterop de auto's bleek standaard te zijn bij dergelijke modellen met de toevoeging 'Cup'. Alsof die van de straatversie nog niet groot genoeg was.
Gedurende het laatste eind van de ochtend en eerste begin van de middag hebben we vooral gepraat, rondgestruind in de pitlane en met open mond al het moois staan aanschouwen. De vele pitboxen waren gevuld met GT4's, GT3's, GT3 RSen en GT3R's. De meesten van de nieuwste generatie uit Stuttgart. Sommige zouden een kenteken mogen voeren om de coureur na een vermoeiende dag weer naar huis te laten keren, anderen zouden door het vele carbon, plexiglas, aluminium en sponsorstickers een witte of gele plaat met D of NL nauwelijks laten opvallen. Bovendien zou dit ten strengste verboden zijn, en op de eerste hoek van de straat door de sterke arm der wet gecorrigeerd worden.
Inmiddels hadden we de lunch ruimschoots achter de rug, was een derde deel van de middag verstreken en kwam de tijd om in te stappen om in de 'leichte' automobiel een machtige ervaring te gaan omarmen. Nu houdt Godspeed wel van een hamburger of Bratwurst, waarmee zich in de loop der tijd niet alleen het interessegebied, maar ook de lichamelijke omvang van een Duitser had gevormd. Korte conclusie; de weg naar de ramharde passagierskuip, maar ook vooral deze zetel zelf, waren allerminst geschikt voor het lichaam van een volslanke jong volwassene.
Eenmaal plaatsgenomen en vastgesnoerd, kon het feest beginnen. Ware het niet, dat het weer geen rekening hield met de beperkte keuze aan rubber rondom de lichtmetalen wielen. Het was ofwel slicks rondom, ofwel een band die beste vrienden is met H2O, de regenband. U raadt het al, geen van beide was de juiste optie op dat moment. Helaas is het in de Porsche Super Sports Cup niet anders, en moest er tussen deze tweede kwaden gekozen worden. Er was gekozen voor de band met het minste profiel mogelijk, welke ook wel bekend staat als het Engelse synoniem voor glad, 'slick'. De opwarmronde ging van start en ik maakte me op voor een helse rit. Met mijn ervaring in een F10 M5 op de 'Grüne Hölle' nog vers in gedachte, zette ik me schrap. Geintje, beweging was een van de vele dingen die in deze Cupauto op dat moment zeer zeker niet meer mogelijk zijn.
Helaas bleek de ronde (drie stuks eigenlijk) niet zo spannend als ik gehoopt had. Natuurlijk, de coureur leidde de achterwiel aangedreven lichtgewicht best stevig door de bocht, trapte af en toe hard op de rem en gaf ook wel eens wat meer gas dan mijn moeder meestal doet in haar Toyota Yaris. Echter was het door de omstandigheden (miezer, gebrek aan profiel en daarmee ook grip en een passagier waarvoor de coureur zich ogenschijnlijk meer verantwoordelijk voelde dan ik nodig achtte) niet mogelijk echt tot het naadje te gaan. Nu, beste lezer, vat dit niet op als een ontevreden reactie van de schrijver van dit uitgebreide stuk, want de ervaring was goud waard.
Plaatje(s) bij het praatje:



