De EU

[Robin]

Met de laatste 5 posters hierboven eensch...

En deze:

[romo]

Euro nieuwe stijl, niet dat ik er gerust op ben;

Zo kan de euro nieuwe stijl eruit komen te zien
Euro Veertien economen uit Duitsland en Frankrijk willen de ‘patstelling’ doorbreken in het debat over de toekomst van de eurozone. Ze willen risicodeling op zijn Frans én marktdiscipline op zijn Duits.
Mark Beunderman
17 januari 2018 om 17:09

Demonstraties in Griekenland tegen bezuinigingen die EU en IMF eisen.
Foto Louisa Gouliamaki/AFP

Het lijkt een onmogelijke opgave: het verenigen van de twee grote scholen in het debat over de toekomst van de euro. De ene school, met aanhangers in vooral Zuid-Europa en in de Angelsaksische wereld, ziet het als onvermijdelijk dat de eurolanden meer risico’s met elkaar gaan delen en politiek integreren. De andere, ‘Duits-Nederlandse’ school hamert op begrotingsregels en marktdiscipline, bang als zij is voor permanente geldstromen naar Zuid-Europa.

Onverenigbaar? Nee, menen veertien economen uit Duitsland en Frankrijk. Woensdag publiceerden ze een blauwdruk voor een ‘eurozone nieuwe stijl’, waarin ze de twee kampen willen „verzoenen”. De economen – uit elk land zeven – zijn niet de minsten. Clemens Fuest zit erbij, de baas van het gerenommeerde Duitse IFO-instituut, en Markus Brunnermeier, hoogleraar aan Princeton. Aan Franse zijde schreef Jean Pisani-Ferry mee, adviseur van de Franse president Emmanuel Macron, evenals Nicolas Véron, van de denktank Bruegel.

Het eerste wat opvalt aan het stuk is wat er níet in staat: de veelbesproken ideeën die Franse en Duitse politici de laatste tijd hebben gelanceerd. De economen bepleiten géén Europese minister van Financiën en ook géén aparte begroting voor de eurozone, allebei stokpaardjes van Macron, waarvan Pisani-Ferry dus nu opvallend genoeg afstand neemt. De term ‘Europees Monetair Fonds’, die ook opduikt in het Duitse coalitieakkoord, schuwen de economen.

Ze zien meer in pragmatische oplossingen die de „patstelling” doorbreken tussen de aanhangers van „risicodeling” en de fans van „marktdiscipline”. Volgens de veertien economen kan het een niet zonder het ander. Hun voorstellen zijn niet allemaal even nieuw, maar samen vormen ze wel een gedetailleerd Frans-Duits compromis waar de politiek met belangstelling naar zal kijken.

Weg met de 3-procentsregel

Misschien wel het meest in het oog springend is dat de economen af willen van de huidige begrotingsregels, waarin het overheidstekort (dat nu maximaal 3 procent van het binnenlands bruto product (bbp) van een land mag bedragen) centraal staat. De focus op het tekort betekent soms dat landen tijdens een recessie verder moeten bezuinigen. Ondertussen worden te hoge staatsschulden niet goed aangepakt, menen de economen. Daarom stellen ze voor elk land een afzonderlijk uitgavendoel vast, dat afhangt van de hoogte van de staatsschuld. Dat betekent: meer flexibiliteit om met overheidsgeld een crisis te bestrijden. Maar daar staat marktdiscipline tegenover. Een land met een te hoge schuld mag alleen nog maar lenen tegen speciale, extra dure voorwaarden. Dit is een idee van Fuest, dat hij kennelijk doorzette bij zijn Franse collega’s.

Ook opvallend: een voorstel uit het Nederlandse regeerakkoord kan op steun rekenen in het Frans-Duitse artikel. Dit is het idee dat uit de klauwen gelopen staatsschulden (denk aan de Griekse schuld van meer dan 180 procent van het bbp) in crisissituaties moeten worden geherstructureerd. Niet de andere eurolanden, maar beleggers die de staatsschuld in bezit hebben, moeten dan opdraaien voor de ellende. Dit zou de hulpprogramma’s van noodfonds ESM moeten verkleinen. Een typisch voorbeeld van marktdiscipline op z’n Noord-Europees. Maar, zeggen de economen: om voortijdig onrust op de markten te voorkomen moet het mechanisme „geleidelijk” worden ingevoerd, het ESM moet worden versterkt voor als het echt mis gaat en er moeten tegelijkertijd maatregelen komen die zwakke landen helpen.

Zo’n maatregel is een fonds om economische schokken in lidstaten op te vangen. Als de werkloosheid in een land een bepaalde grens overstijgt, zou dit land het fonds kunnen aanboren, staat in het stuk. Het is een miniversie van de ‘begroting’ voor de eurozone die Macron bepleit, en eentje waarin de zeven Duitse economen waarschijnlijk met de rode pen door de tekst zijn gegaan. Want, zo staat er, zo’n fonds mag niet leiden tot „permanente transfers” naar zwakke landen. Daarom moeten landen die van het fonds gebruik maken, ook meer inleggen.

Beste van twee werelden?

Overal in het plan is zichtbaar dat het een (Frans-Duits) compromis is. Zo steunen de economen een Europees depositogarantiestelsel, maar alleen als banken (lees: vooral Italiaanse banken) minder staatsleningen van het eigen land op de balans hebben. Euro-obligaties worden niet genoemd, maar wel een afgeleide variant daarvan. De economen suggereren een nieuw financieel product (‘synthetic euro area safe asset’) dat ‘doet alsof’ het een eurobond is. Dit derivaat heeft namelijk als onderpand een mandje van staatsleningen uit de eurolanden. Steun voor (varianten van) eurobonds is er vooral in Frankrijk. Typisch Duits is dan weer het pleidooi van de economen voor onafhankelijker, minder politiek begrotingstoezicht.

Wat betekent dit allemaal voor Nederland? In elk geval is duidelijk: een ontwerp voor een Frans-Duits compromis ligt nu op tafel. In de eurozone zal niet alles bij het oude blijven. Nederlanse politici schieten bij voorstellen voor de eurozone vaak in een angstreflex, maar een misverstand is dat Nederland zelf niets wil. In het regeerakkoord van Rutte-III staat weliswaar dat „(vormen van) eurobonds” en het opvangen van economische schokken op eurozone-niveau worden afgewezen, maar het kabinet pleit ook vóór zaken die in het economenplan staan, zoals schuldherstructurering en een betere risicoweging van staatsleningen op bankbalansen. Voor die zaken is dus ruimte – maar alleen als deel van een compromis.

Lees ook dit opiniestuk van Wolfgang Münchau: Radicaal Duits coalitie-akkoord: meer Europa

Bron NRC.nl

[romo]

Reactie;

Europese plannen van Merkel en Macron dwingen Nederland tot actie
17 januari 2018


Er was een tijd dat Duitsers die zich om begrijpelijke redenen niet senang voelden bij hun nationaliteit, de pijn van het Duits-zijn probeerden te verzachten door zich op de eerste plaats als Europeaan te definiëren. Die naoorlogse episode is voorbij. Fan en steunbeer van de Europese Unie is Duitsland uiteraard nog steeds, maar nu met een nuchter zelfbewustzijn.

Maar zelfs voor het traditioneel zo op Europa gerichte Duitsland, is het uniek om een ontwerp- regeerakkoord te beginnen met een volwaardige paragraaf over Europese samenwerking. Het stuk begint niet met banen, niet met klimaat, zelfs niet met migratie en integratie. Nee, het begint met Europa. Iedereen die nog in de illusie verkeerde dat de grote debatten over Europa achter ons liggen, weet nu beter.

Het akkoord voor een nieuw verbond van CDU/CSU en SPD heeft nog een voorlopig karakter. Het is een principeakkoord – de onderhandelaars spreken over het „resultaat van sonderingen” – voor een coalitie waartegen binnen de SPD stevig verzet leeft. Zondag mag de partij zich uitspreken over een nieuwe verbintenis met kanselier Angela Merkel, een samenwerking waarvoor de SPD bij verkiezingen werd gestraft met pijnlijk zetelverlies. Twee kleine partijafdelingen hebben het akkoord al afgewezen. Als de partijbasis akkoord gaat, duurt het vermoedelijk nog tot Pasen voordat er in Berlijn een regering is.

Europa houdt de adem nog even in, maar denkt wel alvast na over Duitse voorstellen. Vanuit Europees perspectief heeft Merkel met twee partners rekening te houden. Met SPD-voorman Martin Schulz en met de Franse president Emmanuel Macron, die Frankrijk graag weer in een spelbepalende rol ziet en alvast Franse visies lanceerde voor het post-Brexit-Europa. Het akkoord met Schulz is het langverwachte antwoord op Macron.

Wat willen Merkel en Schulz met hun „nieuwe begin voor Europa?” Een „nieuw begin” betekent vooral méér afstemming, meer samenwerking én meer integratie. Bij belastingheffing, minimumloon, defensie, Afrika-beleid. Het betekent ook meer geld uitgeven aan Europa. En op economisch terrein betekent het dat bevoegdheden die nu nog onder de landen vallen, naar de Commissie geschoven kunnen worden.

Dat is veel Europa. Het is meer Europa dan we van Merkel gewend zijn en het is in elk geval meer Europa dan premier Rutte lief is. Hij was er zondag in Buitenhof dan ook snel bij om aan te tekenen dat Nederland kiest voor bezuinigen en hervormen en niet voor extra uitgaven. Bovendien wil Nederland naar een mechanisme waarin landen eraan gehouden worden om te hervormen en bij financiële problemen niet te gemakkelijk naar Europa kijken.

Met het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie, de verkiezing van een ambitieuze Franse president en een uitgesproken pro-Europese Duitse regering in het verschiet veranderen de verhoudingen in Europa snel. Nederland heeft de Brexit al terecht aangegrepen om te investeren in coalities met kleine en middelgrote Europese landen om zo, in wisselende verbanden, tegenwicht te kunnen bieden aan al te grote Frans-Duitse stappen. Het is natuurlijk de vraag hoe ver Nederland daarmee komt, maar het is toe te juichen dat Nederland actief probeert dat nieuwe Europa mee vorm te geven. Nederland, dat traditioneel graag naar het westen kijkt voor inspiratie, zal zich steeds meer naar het continent moeten richten.

[Zed240]

https://twitter.com/Sywert/status/95576 ... tijl.nl%2F

Dit is toch briljant. Berlusconi is even op bezoek geweest bij de EU. EU ziet hem als de man die Italië gaat redden van het populisme. Hij is 'uitmuntend' en een 'groot staatsman' al dus de EU.

En corrupt. En moet eerdaags voorkomen voor het omkopen van getuigen in het seksschandaal met minderjarigen. En over de EU zei hij dat er 'geen mooie meisjes zijn in Brussel'.

De redding die we nodig hebben hoor.

[WJ]

Mind... fucking... blown...

[romo]

Das gewoon het uitruilen van populisme

[Alfata]

Het uitbannen van populisme in Italië... De EU ziet graag weer gladiatoren in de amfitheaters? Italië is opgebouwd uit populisme. Jammer dat deze term aan inflatie onderheven is.
Blijft wel van kracht dat die Beppe natuurlijk 1 grote malloot is. Maar, het is ook iemand met een verhaal (oprechtheid daargelaten) en daar zijn Italianen gevoelig voor.

[romo]

Wel GVD;

https://www.nrc.nl/nieuws/2018/01/24/dr ... t-a1589663


Versus;

http://www.telegraaf.nl/nieuws/1582269/ ... r-pensioen

[Tom]

Arjen Lubach +veel

[Robin]

Tja, bij 6:06 laat hij wel even doorschemeren hoe hij erover denkt, maar verder prima. Hoe minder EU/overheidsbemoeizucht hoe beter!!!

En om op 't laatst Trump erbij te halen: CNN en NY Times logen/liegen er ook op los natuurlijk he:)

[romo]

Je verwacht het niet;


https://www.volkskrant.nl/buitenland/br ... ~a4567159/



De huidige EU is reeds een gedrocht, maar ik begrijp dat ik hier de wens naar zelf euthanasie de overhand krijgt

[romo]

Machiavelli, Manipulatie, Nepotisme, noem het maar, allemaal aanwezig op het hoogste EU niveau, lees en huiver wederom hoe het werkt, als burger heb je geen schijn van kans;

De ‘staatsgreep’ van een briljante ambtenaar
Luuk van Middelaar
2 maart 2018


Over de affaire-Selmayr is het laatste woord nog niet gezegd. Uit het niets benoemde Jean- Claude Juncker vorige week zijn kabinetschef Martin Selmayr tot secretaris-generaal van de Commissie, baas van de ambtenarij. Een Brusselse manoeuvre met ontwrichtende gevolgen. De 47-jarige Duitse jurist ontleende zijn legendarische macht tot nu toe aan het mandaat van Juncker, dat over twintig maanden afloopt. Deze benoeming, per 1 maart, verzekert hem voor jaren van een topfunctie. De zaak riekt naar machtsmisbruik. De Franse krant Libération sprak van een „staatsgreep” en onthulde hoe de flitsbenoeming verliep.

Er zijn regels. Enkel als directeur-generaal (dg) of adjunct-dg kun je secretaris-generaal (sg) worden. Die rang had Selmayr niet. Geen nood: hij solliciteerde eind januari op de post van adjunct-sg. Normaal duurt zoiets maanden, maar het was met twee weken geklaard; een sollicitatiegesprek met de Duitse Eurocommissaris voor personeel, zijn partijgenoot Günther Oettinger, hielp. De echte coup volgde in de Commissievergadering van 21 februari. Om 09.30 uur werd de zitting geopend. Te midden van een serie benoemingen werd Selmayr adjunct-sg. Daarop kwam Juncker met een brief van de zittende secretaris-generaal, de Nederlander Alexander Italianer (61), die om vervroegd pensioen vroeg per 1 maart. Zo was de weg vrij. Juncker schoof zijn kabinetschef door naar de vrijgevallen hoogste baan. Twee promoties binnen enkele minuten, een wereldrecord. De rest van de Commissie zat erbij en keek ernaar. Om 09.39 uur werd Junckers persconferentie aangekondigd. Het is van een ijzingwekkende schaamteloosheid. In een open procedure zou de coup denkelijk zijn gestrand.

Ambtelijke macht is niets nieuws. Gekozen politici komen en gaan op de bühne, in de coulissen bewaken ambtenaren inhoud en continuïteit. Je kunt zeggen: deze man is gewoon goed in zijn vak. Selmayr munt uit in machtsverwerving en -uitoefening. Hij is briljant, werkt keihard, kent alle procedures en benut de futloosheid van zijn baas om deze te souffleren, dirigeren, vervangen. Intern gebruikt hij benoemingsmacht om critici de mond te snoeren: ambtenaren die promotie willen, moeten ‘Martin’ gunstig stemmen. Opgeklommen als woordvoerder weet hij tevens hoe je de pers straft: dan draai je de kraan van scoops en interviews dicht.

Toch schuurt de zaak-Selmayr niet alleen vanwege zijn persoon: paspoort en missie maken het erger. Met deze benoeming verwerft Duitsland een volgende topfunctie in de EU. Het Parlement is al jaren in Duitse handen; momenteel dankzij de secretaris-generaal en de leider van grootste fractie, beiden uit Merkels CDU. Ook Duits zijn de topambtenaren van de diplomatieke dienst, de investeringsbank en het eurozonenoodfonds. Tevens aast Berlijn op de opvolging van Mario Draghi bij de ECB in Frankfurt. Het wordt wat veel; tijd voor tegenmacht.

En dan de missie: Selmayr is een drijvende kracht achter de politisering van de Commissie. Als overtuigd federalist ziet hij de instelling als Europa’s toekomstige regering; Juncker gaat erin mee. Dit leidt permanent tot conflicten tussen Commissie en Europese Raad van regeringsleiders. In de vluchtelingencrisis liep het hoog op. Terwijl de noodtoestand om samenwerking vroeg, begonnen Juncker & Selmayr een prestigestrijd. Veel regeringsleiders, premier Rutte voorop, ergeren zich aan deze politieke pretenties. Ja, de Commissie mag en moet initiatief nemen, maar ze is ook hoeder van het regelwerk en uitvoerder van besluiten. Als Juncker & co. zich niet meer aan de regels gebonden voelen, wie nog wel?

Inmiddels wil het Europees Parlement een onderzoek naar Selmayrs benoeming; de Duitser Sven Giegold (Groenen) bijt zich erin vast. Hij heeft steun van andere fracties en landen nodig. Juist het Parlement heeft belang bij het temmen van schaduwmacht. Alleen zo kan het zelf de gekozen, zichtbare politici democratisch ter verantwoording roepen.

Luuk van Middelaar is politiek filosoof en hoogleraar Europees recht en EU-studies (Leiden, Louvain-la-Neuve).

Bron; NRC.nl

[350 Z]

Rusland dictatuur check
China dictatuur check
EU dictatuur check

USA democratie check
Zwitserland democratie check

[Zed240]

Het is daar in Brussel een broeinest van corruptie en schandalen. Het gebeurt niet eens meer stiekem. Jammer dat dit soort dingen amper 'bekend' worden in Nederland. Het verschijnt in een krantenartikel en de volgende dag is men het alweer vergeten. Ook de Nederlandse politiek lijkt er amper oog voor te hebben. Hoewel dit artikel aangeeft dat Rutte zich zou 'ergeren' aan zaken die uitgevoerd worden door de heren Juncker en Selmayr. Hij is iemand die zich openlijk moet uitspreken tegen het machtsmisbruik binnen de EU. Echter laat hij in de Nederlandse media meer weten hoe 'goed' de EU wel niet is, dan dat hij er kritiek op durft te hebben.

Overigens is die Juncker sowieso een vreselijk eng mannetje. Komt voor iemand met zo'n functie veel te vaak in (zwaar) beschonken toestand in de media en op officiële gebeurtenissen, houdt er nogal vreemde omgangsvormen op na met zijn collega's...
Wat doet zo iemand nog in zo'n functie.

[Tom]

Ook de Nederlandse politiek lijkt er amper oog voor te hebben.

Een deel in Den Haag wil maar wat graag doorgroeien naar Brussel, lekker makkelijk graaien.

[Zed240]

Klopt inderdaad. Vooral D66 heeft zich al meermaals uitgesproken voor een soort Europese supernatie.

Rutte echter geeft aan kritiek te hebben. Hij heeft toevallig een uurtje geleden een speech gehouden waarin hij aangeeft tegen een meer politieke functies e.d. van de EU te zijn. Echter op het moment waarop er beslissingen gemaakt worden, lijkt hij al zijn voorgaande kritiek te zijn vergeten.

[romo]

Nou, laat D66 en ander Eurofielen dit maar even lezen dan. Waarom en daarom gaat een verdere integratie van de EU niet werken, Mission Impossible, wie is er nu gekke Henkie?

‘Er gaat hier zo veel tijd verloren’
Interview Met de Spaanse werkcultuur is volgens auteur Vincent Werner veel mis. De Nederlandse zakenman schreef er een boek over.
Koen Greven
2 maart 2018

Volgens zakenman Vincent Werner (niet de man op de foto) is conformisme het grootste probleem van de Spanjaarden. „De dingen gaan zo als ze gaan en daar worden geen vraagtekens bij gezet.”
Foto ANP

Vincent R. Werner (43) was het zat steeds maar weer hetzelfde zinnetje te horen als hij in Spanje tegen een probleem aan liep: Es lo que hay – het is wat het is. De Nederlander werkt nu zeventien jaar in het land en maakte al die tijd aantekeningen van de dingen die hem verbaasden tijdens zijn werk. Want of het nu ging om het werken voor een hr-bureau, een verzekeringsmaatschappij, een hotel of om een cursus paella koken: hij stuitte telkens op dezelfde problemen. Uiteindelijk besloot Werner zijn ervaringen om te zetten in een boek.

In ‘It is not what it is’ legt Werner in 374 pagina’s bloot wat er volgens hem allemaal mis is met het werkklimaat in het Zuid-Europese land. „Ik hoop dat dit boek een wake-upcall voor zowel Spanje als de rest van Europa is”, zegt Werner tijdens een vraaggesprek in Barcelona. Het boek – vooralsnog alleen in het Engels online te bestellen – werd in Spanje met gemengde gevoelens ontvangen. Sommigen zagen er een aanval van een vreemdeling in, die zich niet moet bemoeien met de gebreken van een ander. Anderen beoordeelden het werk van Werner eerder als opbouwende kritiek van een goede vriend. Werner: „Eén ding is duidelijk: het boek maakt meer los dan ik vooraf had durven denken. En in de voorbije dagen heb ik óók veel bijgeleerd over de Spaanse media.” Dan lachend: „Nee, dat is niet altijd positief.”

Zo gaat in de regel ook niemand eerder naar huis dan de chef
Spaanse hiërarchie is sterk

Werner, die begin deze eeuw vanwege zijn Spaanse vriendin naar Spanje verhuisde, wil eerst even wat dingen duidelijk maken. „Laat ik voorop stellen dat ik ondanks al mijn kritiek op Spanje van dit land ben gaan houden. Het is in de zeventien jaar dat ik hier woon namelijk ook míjn land geworden. Dat is nu steevast mijn antwoord als mensen zeggen dat ik maar beter weer kan ophoepelen naar Nederland.” Sterker nog: Werner voelt zich juist zo betrokken met het land, dat hij mee wil denken over hoe het beter kan. Want dat er veel mis is in Spanje, is hem nu wel duidelijk.

Werner woonde twee jaar in Madrid en vijftien jaar nabij en in Barcelona. „Vrijwel iedereen valt voor Spanje als ze er voor het eerst komen”, zegt hij. „Ik ook. De zon, het strand, het gemakkelijke leven, de vriendelijke Spanjaarden. Maar als je deel gaat uitmaken van de samenleving, zie je al snel een ander land. Zo is het bedrijfsleven een zeer gesloten wereld waar vriendjespolitiek en diepgewortelde corruptie gemeengoed zijn.” Dat is voor Spanjaarden de dagelijkse realiteit, legt Werner uit. Daar breek je niet zo gauw doorheen – als Spanjaard noch als buitenlander. „Mensen leggen zich bij die realiteit neer. ‘Het is wat het is’, zeggen ze als je vraagt of dingen niet anders kunnen.”

Elke maandag de beste stukken over zelfverbetering en levensvragen.

Stuur mij NRC Slim Leven
Werner ziet het conformisme van de Spanjaarden daarom misschien wel als het grootste probleem van Spanje. „De dingen gaan zoals ze gaan en daar worden geen vraagtekens bij gezet”, zegt hij.

Oorzaak daarvan is een sterk gevoel voor hiërarchie: eigen initiatief wordt zelden op prijs gesteld. Leidinggevenden zien initiatief zelfs eerder als een aanval op hun gezag. „Zo gaat in de regel ook niemand eerder naar huis dan de chef”, vervolgt Werner. „Terwijl dat zomaar pas om negen uur in de avond kan zijn.”

Ter illustratie gaat hij terug naar het jaar 2006. Werner was destijds voor ABN Amro actief in Madrid, om er een afdeling voor hypotheken op te zetten. „Het was te moeilijk iedereen tot actie aan te sporen, maar ik heb in die periode wel veel geleerd over de Spaanse werkcultuur.”

Zo was het vrijwel onmogelijk de Spaanse baas te spreken. „Die was nog niet aangekomen of was even roken, of vertrokken voor een lunch buiten de stad.” Nog zo’n voorbeeld uit die tijd: „Als er topoverleg was tussen verschillende partijen werd er prima zakengedaan. Maar als ik een dag later de gemaakte afspraken op papier wilde zetten, gaven de Spanjaarden niet thuis. Daar begrepen de Nederlanders niets van.”

Lees ook: ‘Het bestaan kan hard zijn aan de Costa Del Sol’
Alcohol bij de lunch

Het was dat moment waarop de geboren Amsterdammer besloot aantekeningen te gaan maken. Na zijn vertrek bij de bank bekleedde Werner tal van andere functies in het Spaanse bedrijfsleven.

Onderscheid tussen Catalonië en de rest van Spanje maakt Werner overigens niet. „Er zijn wel wat verschillen, maar de basishouding is hetzelfde. Werknemers maken weliswaar enorm veel uren, maar het ontbreekt het bedrijfsleven totaal aan efficiëntie. Er gaat enorm veel tijd en energie verloren, vaak aan onzinnige dingen. En niemand die zich afvraagt of het misschien niet anders moet.”

De Nederlander heeft zich in de loop der jaren noodgedwongen aangepast aan de Spaanse cultuur, maar probeert dat altijd zonder zijn eigen normen en waarden geweld aan te doen. „Dat is niet altijd makkelijk”, zegt Werner met een glimlach. „Mensen komen hier bijvoorbeeld standaard twintig minuten te laat, al kun je je daar natuurlijk op instellen. Maar het drinken van alcohol bij een uitgebreide lunch vind ik alweer iets anders, dat heeft invloed op je functioneren. En omgaan met corruptie is nog weer van een heel andere orde. Geef je een enveloppe met zwart geld aan je nieuwe opdrachtgever, of laat je die belangrijke opdracht dan maar liever aan je voorbij gaan?”

Werner beseft dat hij Spanjaarden met zijn kritiek voor het hoofd stoot. Maar dat was voor hem geen reden zich stil te houden. „De Spanjaarden hangen hun vuile was nooit buiten. Dus moest iemand anders het maar doen. We hebben het hier namelijk wel over de vierde economie van Europa”, beargumenteert hij. Een land met een enorme potentie. „Maar zolang de werkcultuur niet verandert, zal veel bij het oude blijven. En dat terwijl Spanje een grote bedreiging voor heel Europa vormt, wanneer het economisch minder gaat met het land.”

Nee, hij loopt niet weg voor de problemen zoals veel Spanjaarden, stelt Werner. „Ik probeer met mijn boek een bijdrage aan een betere samenleving te leveren.”

Bron; NRC.nl

[romo]

Commissievoorzitter Juncker dreigt met omstreden topambtenaar te vertrekken

Commissievoorzitter Juncker dreigt met omstreden topambtenaar te vertrekken
Voorzitter Jean-Claude Juncker van de Europese Commissie is alle kritiek op de verrassende promotie van Martin Selmayr tot hoogste EU-ambtenaar beu. Juncker: „Als hij gaat, ga ik ook”.
Stéphane Alonso
23 maart 2018 om 15:20

Topambtenaar Selmayr met op de voorgrond Commissievoorzitter Juncker.
Foto Frederick Florin

De omstreden benoeming van Martin Selmayr tot hoogste EU-ambtenaar heeft een opmerkelijke wending gekregen. Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker dreigt op te stappen als Selmayrs positie onhoudbaar wordt. „Selmayr zal niet vertrekken”, zei Juncker donderdag volgens nieuwssite Politico op een bijeenkomst van Europese christen-democraten in Brussel. „Als hij gaat, ga ik ook”,

Juncker zou „furieus” zijn over het gebrek aan steun van zijn eigen, oppermachtige Europese Volkspartij (EVP). Regeringsleiders van EVP-huize, zoals bondskanselier Merkel, hielden donderdag in Brussel het gebruikelijke vooroverleg voor de EU-top later die dag. Bij die gelegenheid zou Juncker zijn uitgevallen, de leiders „enigzins perplex” achterlatend, aldus het Duitse weekblad Der Spiegel.

De kwestie, die draait om de vraag of Selmayrs benoeming procedureel wel in de haak was, heeft het imago van de Commissie en van Juncker zelf flink aangetast. Het Europees Parlement doet een onderzoek en stuurde eerder deze week 134 vragen naar de Commissie.

Lees ook: Juncker maakt de ene na de andere inschattingsfout
Onverwacht benoemd

Formeel heeft het Europees Parlement niets te zeggen over het aanblijven van Selmayr, maar door te dreigen met dwarsliggen op andere terreinen kan het parlement de druk op Commissievoorzitter Juncker wel flink opvoeren. Ook de regeringsleiders zouden Juncker kunnen vragen Selmayrs promotie terug te draaien.

Europarlementariër Sven Giegold noemde het vrijdag „grotesk dat de Commissievoorzitter zijn lot verbindt aan dat van een EU-functionaris”. Volgens de Duitser moet Juncker „in dienst staan van Europese burgers, en niet van Martin Selmayr”.

Selmayr, voorheen Junckers kabinetschef, werd op 21 februari onverwacht benoemd tot secretaris-generaal (sg). Dat is de baas van de meer dan 30.000 Commissieambtenaren. Omdat zijn cv hiervoor ontoereikend was, werd hij eerst benoemd tot adjunct-sg, en binnen enkele minuten gepromoveerd tot sg. Veruit de meeste van de in totaal 28 eurocommissarissen waren van tevoren niet op de hoogte gesteld van deze bliksempromotie. De ophef over de promotie hangt ook samen met de persoon Selmayr, die als kabinetschef soms flink tekeer kon gaan op Twitter en tegen EU-diplomaten.

Frans Timmermans, de tweede man van de Commissie, zei vorige week tegen NRC dat hij de ophef betreurt, maar ook wel begrijpt gezien Selmayrs reputatie. „Hij is natuurlijk af en toe nogal hard en niet iedereen kan daarmee overweg”, aldus Timmermans, die meent dat er procedureel bij de benoeming geen fouten zijn gemaakt.

Opmerkingen? Mail ons

Bron; NRC.nl



Nu; vertrek maar.......

[romo]

Positie Juncker-Selmayr wordt er niet beter op;


https://www.tubantia.nl/buitenland/eu-c ... ~afedf44f/


Te veel gekken in de wereld aan de wereldtop.

[350 Z]

Waarschijnlijk heeft die Seymar iets waarmee hij de zuipschuit Juncker kan chanteren, is de meest logische conclusie! Denk aan foto’s bij een joch waaraan hij met zijn fetisch aan snuift of zoiets zou me niet verbazen. Anders zou dit nooit gebeuren in het echte leven, hoewel die gasten zijn knettergek.

[alt]

Zulke opmerkingen hebben de df'ers een hekel heb ik gemerkt, 350 Z.
Oh wacht, dit gaat niet over Max maar over Juncker, dat is wat anders.

[romo]

Je verwacht het niet natuurlijk


https://www.tubantia.nl/buitenland/selm ... ~ab3b9723/


Wordt vervolgd

[Tom]

Tja, dat hele circus is toch onaantastbaar. Nieuw is dit niet. Inmiddels is het zo ver doorgeschoten dat ze zich ook zo kunnen gedragen, immers elke politicus wil daar maar wat graag zitten en binnenkomen op een leuke positie is kennelijk vriendjespolitiek. Financieel is alles prima geregeld (bonnetjes declareren) en je komt overal mee weg. Die enkeling die er wel tegenin gaat is een roepende in de woestijn. Enige oplossing is eruit stappen. Mentaliteit in Brussel is zo verrot, dat komt niet meer goed.

[Peric]

Zulke opmerkingen hebben de df'ers een hekel heb ik gemerkt, 350 Z.
Oh wacht, dit gaat niet over Max maar over Juncker, dat is wat anders.

Ik ken je helemaal niet Alt, je zal vast een beste vent zijn.
Maar vaak kan ik helemaal geen chocolade maken van jouw posts. Zo ook deze die ik ge-quote heb.

[Arthur]

Lees ff in het F1 2018 draadje...