Spelregels (bondig)
Een curlingwedstrijd wordt gespeeld door twee ploegen van vier spelers. De kapitein van een ploeg, de "skip", zet de te volgen strategie uit en bepaalt in overleg met de andere spelers hoe de "stenen" moeten gespeeld worden. Elke ploeg heeft acht stenen, van graniet en ca. 20 kg zwaar, met een handvat. De curlingbaan (curling sheet) is een ijsbaan van ca. 42,5 m lang en 4,3 m breed. Vóór de wedstrijd wordt op het ijs een fijne spray van waterdruppels gespoten die onmiddellijk aanvriezen. Dit vergemakkelijkt de loop van de stenen en geeft hen een voorspelbare baan.
De wedstrijd bestaat uit een aantal "ends" (in competitieverband: 10 ends). In elk end spelen de teams om en om hun acht stenen, elke speler twee stenen, vanaf het ene einde van de curling-baan naar het "huis" aan de overzijde; dit zijn de gekleurde cirkels op het ijs.
Door bij het loslaten van een steen er een draaiende beweging aan te geven, kan men de steen een licht gebogen baan geven, vandaar de naam "curling". De spelers van elk team hebben ook een bezem (over het algemeen met een wrijfblok, niet met haren) om het ijs juist vóór de steen te "vegen" en zo de baan van de steen te beïnvloeden en te verlengen indien nodig.
Bedoeling is dat op het einde van een end een aantal stenen van het eigen team dichter bij het midden van het "huis" (de "dolly") ligt dan de stenen van de tegenpartij. Voor elke steen die dichterbij de dolly ligt dan de stenen van de tegenpartij krijgt men één punt. De kleuren van de cirkels hebben geen betekenis, deze bestaan alleen om makkelijker te kunnen zien hoe stenen ten opzichte van de dolly liggen. Gelijk spel bestaat in curling niet. Is er na 10 ends een gelijke stand, dan wordt er een extra end gespeeld.
Strategie speelt een grote rol bij curling; zo kan men ervoor kiezen de eigen steen zo precies mogelijk bij de dolly te plaatsen (een "draw"), ofwel er een steen van de tegenstander mee weg te spelen (een "takeout"), ofwel een eigen steen voor het huis te laten liggen om daarmee een achterliggende steen te beschermen (een "guard").
De laatste steen mogen spelen (de "hammer") heeft altijd een voordeel, daar wordt de hele strategie op bepaald: "Give one and take two". Dit betekent dat als je niet de laatste steen hebt, je de tegenstander maar maximaal 1 steen laat scoren (of nog beter, zelf stenen scoren, zogenaamd stelen), als je wel zelf de laatste steen hebt, dan probeer je er 2 of meer te scoren. Aan het begin van de wedstrijd wordt getost om te bepalen wie in het eerste end de laatste steen heeft. Scoor je in een end, dan begin je het volgende end, het andere team heeft dan de laatste steen.